Tamra Davis jest po prostu super. To była jedyna rzecz, o której mogłem pomyśleć po (i podczas) naszego czatu Zoom w zeszłym miesiącu w ramach 's Tak wygląda reżyser kawałek. Wiele z tego wynika z wyraźnej pasji i radości, jaką daje reżyserowanie, a także pewności siebie i mądrości, którą zdobyła, reżyserując filmy, takie jak Billy Madison , Skrzyżowanie ulic , Guncrazy , i W połowie upieczony , a także chęć pomagania innym kobietom w osiągnięciu sukcesu w biznesie. Wszystko bardzo fajne! A ponieważ ona i wszystkie kobiety, z którymi rozmawiałem, miały tak inteligentne i wnikliwe rzeczy do przekazania, oto głębsze spojrzenie na jej wyjątkową karierę.
Zaczęło się naprawdę pod koniec lat 80., w połowie dwudziestki, kiedy Davis nakręciła amatorski teledysk, głównie dla zabawy, który zwrócił uwagę wytwórni. Kiedy wyciągnęli rękę, martwiła się, że ma kłopoty z powodu użycia piosenki bez pozwolenia. Zamiast tego chcieli ją zatrudnić. Byłem taki zdenerwowany, powiedział Davis. Wszedłem, a on powiedział: „Jak zrobiłeś ten film? Co zrobiłeś? ”Pomyślałem, że po prostu nakręciłem to na szkolnym sprzęcie filmowym, Super 8. To wszystko było drżące, podręczne, wyglądające na szorstkie rzeczy. Nikt tego wcześniej nie widział. Natychmiast dostałem pracę. Powiedział: „Chcę zapłacić 50 000 dolarów, żeby ten zespół tak wyglądał. Chcę, żebyś poszedł na spotkanie z moim drugim przyjacielem, który jest szefem Warner Brothers, ponieważ odwróci się, gdy zobaczy twoją pracę. ”
Chociaż tworzenie teledysków nie było całkiem co planowała zrobić. Byłem przygotowany do zrobienia filmu fabularnego, powiedział Davis. Tak właśnie wyszedłem ze szkoły filmowej, ale w zasadzie się z tego wyśmiewano. Nie było mowy, żeby dali 26-letniej dziewczynie swój pierwszy film fabularny, nawet o tym nie pomyślano. Natychmiast dostałem pracę przy teledyskach, pracowałem nad dupą i kręciłem krótkie filmy. To nie było tak, że [ja] planowałem zostać reżyserem teledysków. Stworzyłem nowy wygląd, który zmienił [teledyski] i nie obchodziło ich, czy reżyseruje go dziewczyna, ani kto. Byli jak, wow, wymyśliłeś nowy styl. Oto praca. Muszę grać zespoły alternatywne, The Smiths, Depeche Mode. Robiłem wszystko fajne w college'u.
najlepsze nowe filmy już dostępne
To właśnie te krótkie filmy na studiach pomogły ukształtować jej styl, a ostatecznie jej karierę. Robiłem filmy krótkometrażowe, takie jak filmy Super 8. Zrobiłem jeden o punk rocku i inne rzeczy, kiedy poszedłem do LA City School, college'u filmowego. Kiedy poczułem, że mogę przełożyć swoją wizję na film, a potem, kiedy pokazałem je publiczności, a publiczność zareagowała najlepiej na moje filmy, myślę, że wtedy po raz pierwszy poczułem się jak reżyser. Czułem, że potrafię porozumiewać się w języku, że mam do tego talent. Uczysz się tego w szkole filmowej, ponieważ siedzisz tam i oglądasz 20 do 30 filmów innych uczniów, i masz wrażenie, że mój pracował. Wtedy ludzie czekają, aby zobaczyć, co zrobisz dalej. Myślę więc, że w szkole filmowej nabrałem oryginalnego zaufania.
To nie znaczy, że teraz wszystko jest dla niej jak brzytwa. W rzeczywistości Davis przyznaje, że nadal bardzo się denerwuje, pokazując innym swoją pracę, nawet po dziesięcioleciach swojej kariery. Kiedy robisz takie filmy i musisz je pokazać, to rozumiesz. Jeśli właśnie kręciłeś filmy i nikt tego nie widzi, to ci nie pomoże. Ale żeby pokazać, co jest najtrudniejszą rzeczą na świecie, dowiedzieć się, czy dasz radę, czy nie, naprawdę trudniej jest obejrzeć film przed ludźmi niż prawie wszystko. Wciąż się denerwuję. Wciąż wariuję, ponieważ chcesz ludzi, a zwłaszcza tak dużo w to inwestujesz, i naprawdę kochasz ludzi, z którymi pracujesz i chcesz, aby byli z tego zadowoleni. Właśnie zrobiłem pilota i obejrzałem to, a redaktorowi to się spodobało. Nie mogę się doczekać, aż to zobaczą. Myślę, że to jest dobre. Jeśli mu się to podoba, jest jednym z największych redaktorów na świecie, ale nadal denerwuję się i czekam, wiesz?
Skrzyżowanie ulic reżyser Tamra Davis i Britney Spears na planie, około 2002 roku.Zdjęcie: Everett Collection
Rada, którą Davis chce przekazać aspirującym reżyserom, jest prosta: musisz zawsze mówić sobie tak. Musisz sam filmować. Musisz sam to pokazać. Musisz zgłaszać się na festiwale filmowe. Musisz chodzić na spotkania. To wszystko ty, to twoje zobowiązanie. Czułem się, jakbym miał kryzys w swojej karierze, kiedy grałem w gigantycznym filmie, a potem mnie zwolnili. Byłem w domu i pomyślałem: O mój Boże, moja kariera się skończyła. Zrobiłem krótki film, nazywał się Żadnych alternatywnych dziewczyn i kręciłem rzeczy, które kochałem. Nikt w Hollywood nie mógłby mi powiedzieć, że nie jestem reżyserem, wszystko, co muszę zrobić, aby zostać reżyserem, to wziąć kamerę i opowiedzieć historię, a jestem reżyserem. Więc pomyślałem, pieprzyć cię Hollywood, jestem reżyserem. Gdybym siedział w swoim łóżku i płakał, pozwoliłbym im wygrać. Nakręciłem ten krótki film i po niecałych dwóch tygodniach dostałem telefon, żeby zmienić reżysera Billy Madison . Musisz przylecieć z całą pewnością świata. Nawet jeśli myślisz, że nie masz pewności siebie, nikt o tym nie wie. Po prostu udawaj.
świąteczny zamek księcia
Z pewnością jest to rada, którą wzięła sobie, gdy chodziło o reżyserowanie lat 1995 Billy Madison . Uwielbiam wszystkie moje filmy, ponieważ muszę zostać największym fanem tego, co robię na świecie, wyjaśniła. To musi być dla mnie autentyczne. Jeśli ja tego nie czuję, nie poczujecie tego jako publiczność. Universal chciał, żebym to zrobił Billy Madison , i spotkałem się z Adamem [Sandlerem], dogadywaliśmy się, ale on chciał, żeby zrobił to jego przyjaciel. Kręcili przez trzy dni, studio było nieszczęśliwe, wyciągnęli wtyczkę w środę. W czwartek leciałem samolotem z szefem studia, a potem w poniedziałek kręciliśmy to tak szybko. Więc Adam i ja musieliśmy być [gotowi], oboje byliśmy w trybie przetrwania. Masz tutaj okazję. Adam też musiał przeżyć, to był jego pierwszy film, gdyby coś schrzanił, nigdy nie zrobiłby kariery. Musiałem dowiedzieć się, jaki jest zabawny i jak być jego największym fanem, kochać go i myśleć, że jest najsłodszym chłopcem na świecie. Musiał wymyślić, jak być zabawnym i zrelaksowanym, dobrze się bawić i nie martwić się tym, a było po prostu świetnie. Spędziliśmy najlepszy czas, lubi rozśmieszać dziewczyny, a [współscenarzysta Tim Herlihy] jest trudny do śmiechu, więc on i ja po prostu siedzieliśmy tam i spędzaliśmy najlepszy czas na świecie i bardzo mi się to podobało. Było bardzo fajnie.
A kiedy już byliśmy przy jej kultowych filmach, kolejnym, o który musiałem zapytać, był rok 2002 Skrzyżowanie ulic , Debiut fabularny Britney Spears (co jest obecnie trudne do znalezienia w serwisach streamingowych, ku wielkiemu rozczarowaniu Davisa). Zastanawiając się nad swoim doświadczeniem z filmem, powiedziała, że zostałam zaproszona na festiwal filmowy w Londynie, gdzie go pokazywali, i pomyślałam: tak, pójdę, obejrzę go i porozmawiam, to zabawne. Jest wstrzymany. To taki dobry film. Tak bardzo to kocham i miałem najlepsze doświadczenia.
Pierwotnie powiedziałem nie, a potem Ann Carli była jednym z producentów. Pomyślała, że pracuję z tą nową nieznaną pisarką, Shondą Rhimes, która została zatrudniona przez innych przyjaciół. To była mała grupa pań, które kochałam, były producentkami. Potem powiedziała: „Czy pójdziesz na spotkanie z Britney?” Odpowiedziałem, że tak, spotkałem Britney, poleciałem do Las Vegas, to było najbardziej szalone doświadczenie. Kontrolowała wszystko. Wiedziała, czego chce. Zrobiła to na sposób słodkiej dziewczyny z Południa, ale w tym pokoju nie było nikogo, kogo by nie chciała. Nie było żadnej umowy, nie było stroju, którego by nie założyła, a którego nie zdecydować. Spędziłem z nią cały dzień, a ona po prostu mnie przekonała. Powiedziała: „Chcę robić próby, zrobię wszystko”. Byliśmy razem przez rok i teraz łamie mi to serce, po prostu oglądałem Kadrowanie Britney Spears a ona właśnie opublikowała coś na temat Skrzyżowanie ulic a moja przyjaciółka Ann z nią rozmawiała. To był też jeden z najlepszych okresów w jej życiu, był to magiczny moment.
Skrzyżowanie ulic w tamtym czasie była nieco odstająca, a nawet dziś, biorąc pod uwagę, że jest to autorka reżyserki, scenarzystki i trio gwiazd, ale Davis jest obecnie pełen optymizmu co do reprezentacji kobiet w branży. Zmieniła się radykalnie po ruchu #MeToo. Reżyserowałem, wciąż tam jestem. Jestem bardzo wdzięczny za każdym razem, gdy znajduję pracę, kocham ją. Walczę o swoją pracę, próbuję ją zdobyć, jestem bardzo podekscytowana, ponieważ nie mogę uwierzyć w to, co wydarzyło się w ciągu ostatnich kilku lat z tymi wszystkimi możliwościami, a ludzie w końcu zdają sobie sprawę, że nie zatrudniają kobiet i potrzebujemy tego głosu. Będę teraz występował w programach, w których są tylko reżyserki. Zrobiłem Dolina P. , były wszystkie kobiety. Teraz jestem na programach, w których przynajmniej trzy reżyserki lub każda osoba stojąca za kamerą jest kobietą; to niewiarygodne, ta zmiana.
Tamra Davis na planie CB4 około 1993 roku.Zdjęcie: Everett Collection
Jedyną rzeczą, która nie zmieniła się tak bardzo dla niej, jest jej mundur na planie, do którego najczęściej się przyczepiała przez lata. Jako dziewczyna musisz się zastanowić, w co się ubierasz, ponieważ to, co nosisz, odzwierciedla sposób, w jaki chcesz być postrzegany. Kiedy byłem młodszy, przeszedłem przez erę punk rocka, więc nosiłem naprawdę proste, chłopięce ciuchy. Starałam się nie wyglądać zbyt uroczo ani seksownie, ponieważ wiedziałam, że nie chcę być tak postrzegana. Poza tym wielu ludzi, z którymi pracowałem, szczególnie na początku mojej kariery, po prostu nie chciałem, żeby myśleli o mnie jako o kimś, z kim się umawiasz. Chciałem, żeby myśleli o mnie jako o kimś, kogo muszą słuchać. Nawet teraz mój strój reżyserski jest tak specyficzny. Lubię nosić koszule zapinane na guziki. Nie lubię pokazywać dekoltu. Nie noszę obcasów. Nie pokazuję nóg. Noszę ładne ciuchy, ale one potajemnie są wyszukane. Staram się wyglądać prawie bardziej jak moja załoga. Staram się nie wyróżniać.
Chce również, aby inne kobiety wiedziały, że jest tam dla nich, gdy nadal rosną w zdominowanym przez mężczyzn polu. Do moich pań, naprawdę staram się być dla nich mentorem i wspierać. Będziesz w tym dobry tylko wtedy, gdy to zrobisz, reżyserowanie naprawdę jest takie. Jesteś zawsze w sytuacji niemal kryzysowej. To tak, jakby ten aktor się nie pokazał lub sukienka właśnie się podarła, została nam tylko godzina słońca, to jest stałe. Więc musisz wiedzieć, och, robiłem to już wcześniej, byłem tam wcześniej, wiem, jak to się dzieje, jestem spokojny w tej sytuacji. To pewność siebie. Ale zwykle zyskujesz tę pewność siebie, ponieważ robiłeś to kilka razy. Chcę tylko mieć pewność, że im się uda i mają system wsparcia, dzięki któremu mogą zadawać pytania i mieć z kim porozmawiać, jeśli nigdy tego nie robili. Jeśli kiedykolwiek robiłeś scenę przy stole, jest to jedna z najtrudniejszych rzeczy na świecie. Nie chcę, żeby myśleli, że nie są dobrzy tylko dlatego, że to ich druga praca. Nie byłem taki dobry w mojej, nikt nie jest taki dobry w drugiej pracy.
Star Trek Discovery sezon 3 Netflix
Kiedy zapytałem o jej ulubioną część pracy, Davis położyła ręce na jej piersi, na neonowej bluzie tuż nad jej sercem i szczerze odpowiedziała: Kocham, kocham, kocham moją pracę. Jest magia, która dzieje się, kiedy reżyserujesz aktora i widzisz magię, którą on robi, lub kiedy patrzysz na to, kiedy na to patrzysz, i myślisz: O mój Boże. To naprawdę ludzie, z którymi możesz pracować, a talent jest wybitny. Musisz się tym cieszyć. Cieszyć się tymi chwilami i związkami, w których możesz pracować z tymi niesamowicie utalentowanymi ludźmi, a następnie dostarczać treści, które naprawdę mają piękny wpływ na odbiorców i przenoszą ich na społeczną drogę, którą chcesz, aby świat szedł. Czuję, że właśnie dlatego robię różne rzeczy, a także pomagam wspierać inne kobiety i stwarzam im taką możliwość. Jeśli widzisz, że jest tam imię kobiety, jest jakaś mała dziewczynka, która to zauważyła i powiedziała: „Och, może mogę wykonać tę pracę”.
ZWIĄZANE Z: Tak wygląda reżyser: 7 kobiet dzieli się swoimi perspektywami na prowadzenie produkcji
Strumień Billy Madison w HBO Max