Kiedy byliśmy dziećmi, tak się bawiliśmy, a nasze mamy zapraszały nas na obiad. Ale nikt już do nas nie dzwoni.
Jeśli mam być szczery, dużo jest o finale sezonu Gra w kalmary to jest poniżej średniej programu. Nie przejmowałam się zbytnio ostateczną rozgrywką w deszczu, frazesem z filmu akcji, aż po ujęcie z góry ocalałego tulącego martwego przyjaciela w ramionach, krzyczącego z żalu. I mógłbym obejść się bez powrotu w stylu „Musimy wrócić do miejsca zbrodni obiecanego przez ostatnie ujęcie, w którym Gi-hun odchodził z samolotu, do którego miał wsiąść, aby odwiedzić swoją córkę, aby spróbować zabrać mistrzowie gry w dół. Nawet objawienie twórcy gry wydawało się nieco łatwe, a sposób jego śmierci we właściwym momencie był zbyt wymuszony.
Ale powyższy cytat, ostatnie słowa wypowiedziane przez przyjaciela Gi-huna, który przed samobójstwem stał się wrogiem, który stał się przyjacielem Sang-woo, powtarzają się w mojej głowie i myślę, że warto wyjaśnić dlaczego.
oparty na prawdziwej historii Netflix
Zanim to zrobimy, krótkie podsumowanie. Ostatnią grą, w którą grają Gi-hun i Sang-woo, jest oczywiście tytułowa Gra Squid. (Amerykańscy VIP-y, podobnie jak amerykańska publiczność, wymagają wyjaśnienia zasad przed rozpoczęciem gry.) Po wielu przepychankach, w których obaj mężczyźni są ranni, Gi-hun odmawia zadania śmiertelnego ciosu, prosząc Sang- woo, by dołączyć do niego w rzuceniu palenia, co zmusiłoby mistrzów gry do uwolnienia ich obu – spłukanych, po same oczy zadłużonych, ale wolnych. Zamiast tego Sang-woo wypowiada powyższy cytat i dźga się w szyję .
To pozostawia zdewastowanego Gi-huna jako jedynego ocalałego i zwycięzcę. Został wywieziony z zawiązanymi oczami w limuzynie przez Front Mana, który nazywa go i innych graczy końmi na torze wyścigowym. Został wyrzucony na ulicę z kartą debetową w ustach, kartą wartą około 39 milionów dolarów amerykańskich. Zatacza się do domu, najpierw przypadkowo spotykając matkę Sang-woo, a następnie odkrywając swoją własną matkę martwą na podłodze ich mieszkania.
co oglądać na Netfliksie 2021
Rok później wyglądający na wychudzonego Gi-hun spotyka się z bankierem, który próbuje przekonać go do zainwestowania swoich pieniędzy, zamiast pozostawienia ich na koncie oszczędnościowym. Gi-hun tylko prosi o pożyczenie kilku dolców na drinka, który ma sam na plaży. Następnie podchodzi do niego stara kobieta sprzedająca róże, a do kupowanego przez niego kwiatka dołączone jest znajomo wyglądające zaproszenie, zapraszające go do obejrzenia swojego gganbu.
To słowo – którego nauczyliśmy się w niszczycielski odcinek 6 oznacza najlepszego przyjaciela, z którym dzielisz się wszystkim – informuje nas o tożsamości prawdziwego mistrza gry. To starzec Il-nam, który choć śmiertelnie chory, to jednak żyje. (Zauważ, że nigdy nie widzieliśmy, jak otrzymał śmiertelny strzał z broni palnej po grze w marmury, tylko to słyszeliśmy.)
Usłyszeć, jak Il-nam to mówi, bycie niesamowicie bogatym, jakim on sam jest, jest tym samym, co bycie niewiarygodnie biednym, o ile życie nie jest już zabawne. Gra była próbą jego i jego przyjaciół, aby trochę ożywić sprawy dla siebie. To samo dotyczy dołączenia do gry jako gracz, a nie widz; sprawiło, że znów poczuł się jak dzieciak. (Dlatego można śmiało założyć, że gry mają dziecinny charakter i sztuczne środowisko, w którym się odbywają.)
Il-nam i Gi-hun robią zakład: jeśli ktoś pomoże bezdomnemu, którego może zobaczyć na zaśnieżonej ulicy poniżej kryjówki wieżowca Il-nam przed wybiciem północy, Gi-hun wygrywa i sam zabije Il-nama . Jeśli przegra, Il-nam może dostać od Gi-hun wszystko, czego zapragnie. Gi-hun wygrywa, jak się okazuje – przechodzień, który zatrzymał się na chwilę, by zbadać mężczyznę, wraca z policjantem. (Czy policja z reguły pomaga, czy krzywdzi bezdomnych, to temat na inny czas.) Ale Il-nam umiera, zanim zdąży zobaczyć zwycięstwo Gi-huna.
W każdym razie spotkanie wydaje się wstrząsnąć czymś w Gi-hun. Z kaprysu ma ścięte włosy i ufarbowane na czerwono jak wóz strażacki. Wyprowadza młodszego brata zabitego przyjaciela Sae-byeoka z domu dziecka, w którym mieszkał, i oddaje go pod opiekę matki Sang-woo wraz z fortuną w gotówce. Następnie, dobrze ubrany i dobrze uczesany, jedzie na lotnisko, planując polecieć do Stanów Zjednoczonych, by odwiedzić córkę, która przeprowadziła się tam z mamą.
macy's parada z okazji Święta Dziękczynienia online
Ale potem widzi człowieka, który zwerbował go do gry, rekrutując jakąś inną biedną duszę. Próbuje nadrobić zaległości, ale rekruter ucieka. Kradnie wizytówkę niedoszłemu graczowi i dzwoni pod numer. Nie miej żadnych absurdalnych pomysłów, mówi głos w telefonie, gdy dzwoni i ujawnia swoją tożsamość.
Nie mogę ci wybaczyć, mówi Gi-hun. I zamiast wsiąść do samolotu, odwraca się i odchodzi w stronę nieuniknionego drugiego sezonu.
Ale z tego wszystkiego najbardziej utkwiło mi w pamięci ostatnie słowa Sang-woo. (Cóż, to i robota farbowania wiśniowego koloru Gi-huna.) Co on ma na myśli, wspominając, że został wezwany przez matkę, mówiąc, że nikt już tego za nich nie robi? W końcu, o ile mu wiadomo, obie ich matki wciąż żyją i mają się dobrze, a obie nadal prowadzą życie, które mniej lub bardziej kręci się wokół ich synów – Gi-hun jest z litości, Sang-woo z dumy.
Jednak żadna kobieta nie może zrobić nic, aby chronić swoich synów przed sobą. To znaczy, oczywiście, w przeciwnym razie żadne z nich nie zadłużyłoby się tak bardzo, że granie w Głodowe Igrzyska wydawałoby się lepszą alternatywą dla życia, które już prowadzili. Myślę, że to bezpieczeństwo, za którym tęsknił Sang-woo – pomysł, że ktoś gdzieś mógłby ochronić ich przed ich najgorszymi instynktami i powstrzymać wilki, takie jak Il-nam i jego socjopatyczni bogaci przyjaciele.
I rozumiem. Wiesz, że? rozumiem . Stać się dorosłym w kapitalizmie, tak jak ty i ja zrobiliśmy, jak zrobili Sang-woo i Gi-hun, to nauczyć się, jak bardzo jesteś samotny, jak bezsilny wobec potężnych sił, które poruszają świat, sił, które cię ograbią i twoje za części przy najmniejszej okazji, jeśli były w tym dla kogokolwiek pieniądze. Graj w dowolną grę, próbując przechytrzyć mistrzów gry – do diabła, może będziesz miał szczęście i wygrasz, tak jak robi to Gi-hun – ale najważniejsze jest to, że nikt już do ciebie nie dzwoni. Nikt nie dzwoni do domu, gdzie jesteś bezpieczny, gdzie jesteś kochany. Nikt nie może odwołać gry, do której zostałeś zmuszony. W ogóle nikogo.
oglądaj zawsze słonecznie sezon 12 odcinek 5
Sean T. Collins ( @theseantcollins ) pisze o TV dla Toczący Kamień , Sęp , New York Times , oraz gdziekolwiek będzie go mieć , naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.