Ma w sobie napięcie i przerażenie, ale Gra w kalmary w dużej mierze unikał szarpania za struny serca – aż do teraz. Szósty odcinek serialu nosi tytuł Gganbu, termin dla najlepszych przyjaciół z dzieciństwa, którzy dzielą wszystko, związek scementowany przez uroczysty rytuał przekleństwa na palcach. Jeśli zgadłeś, że niewielu, jeśli w ogóle, z naszych bohaterów skończyłoby z zachowaniem tak korzystnej dla obu stron umowy w obliczu manipulacji ich mistrzów, zgadłeś słusznie.
Poza krótką sceną, w której tajny gliniarz Jun-ho podsłuchuje Front Mana odbierającego telefon w sprawie przybycia tajemniczych VIP-ów, akcja skupia się wyłącznie na graczach i ich następnej grze. Na początek wszyscy paradują obok wiszących ciał strażników i lekarza, który oszukiwał, aby jeszcze bardziej podkreślić egalitarny charakter zawodów. Założę się, że po tym wszyscy poczuli się bardzo uspokojeni.
zobacz, jak Grinch ukradł świątecznego Jima Carreya
Kolejnym zadaniem graczy jest rozbicie się na dwuosobowe drużyny. Oczywiście po grze w przeciąganie liny wszyscy zakładają, że będą działać z osoby, z którą się łączą, a nie przeciwko nim. Sang-woo i Ali wybierają się nawzajem, tandem umysłowo-mięśniowy, który przypadkiem też się lubi. Sae-byeok, północnokoreański kieszonkowiec, jest przekonany, by dołączyć do gracza nr 240, młodej kobiety, która dołączyła do drużyny głównych bohaterów. Deok-su, gangster, wybiera jednego ze swoich sługusów, numer 278 (Kwak Jah-hyoung). Mi-nyeo, przebiegła gracz #212, kończy sama, wywieziona przez strażników, jej los jest nieznany. I pomimo początkowego niepokoju, Gi-hun współpracuje ze starym mężczyzną, którego godność pomógł mu zachować, zawiązując mu własną kurtkę w pasie, aby zakryć mokrą plamę, gdy biedak zmoczył mu spodnie.
Na nieszczęście dla wszystkich następna gra to kulki — a twój partner nie jest twoim sojusznikiem, ale przeciwnikiem.
Kim Dickens pozostawia strach przed chodzącymi trupami
To jest bardziej krępujące dla niektórych zespołów, takich jak biedna kombinacja męża i żony, którzy mają niewielki udział w programie, niż dla innych, takich jak Deok-su i jego główni poplecznicy, z których żaden tak naprawdę nie przejmuje się inny. Gangster wygrywa po tym, jak pomyślnie zwrócił się do strażnika o zmianę gry, w którą grali (i w której bardzo przegrywał) na to, co w rzeczywistości jest grą w marmurowy golf; ostatnia kulka przeciwnika wpada go do dziury, nagradzając go grą i ratując mu życie.
Dla naszych pozostałych bohaterów sprawy są trudniejsze. Ani Sae-byeok, ani jej partner 240 nie wiedzą, jak grać w kulki — 240 odrzuca grę jako prowincję boomerów; klasyczny ruch milenijny – więc zgadzają się poczekać do ostatniej chwili i zabić czas, dzieląc się smutnymi historiami życia. Dowiadujemy się, że ojciec Sae-byeok został zastrzelony podczas próby ucieczki z Korei Północnej, podczas gdy jej matka wróciła do domu przez siły bezpieczeństwa. Gracz 240 była wykorzystywana seksualnie przez swojego ojca pastora (stąd jej odrzucenie religii w poprzednim odcinku), którego ostatecznie wróciła do domu ze szkoły i odkryła, że właśnie zamordował swoją matkę. Z kolei dźgnęła go na śmierć i została zwolniona z więzienia tylko po to, by od razu przybyć na mecze. Nie miała dokąd pójść, wyjaśnia. W końcu rzuca grę i pozwala się zabić, oszczędzając życie Sae-byeoka. Gdy się rozstają, ujawnia, że ma na imię Ji-yeong; Nie mogę się zdecydować, czy to utrudnia Sae-byeok jej poświęcenie.
Podobnie jak wiele innych drużyn, w tym Gi-hun i staruszek, Sang-woo i Ali zaczynają od zgadywania, czy ich przeciwnik ma w ręku parzystą lub nieparzystą liczbę kulek, obstawiając w tym czasie kilka własnych kulek. . Sang-woo wpada w panikę, gdy Ali przejmuje znaczną przewagę, najpierw oskarżając go o oszustwo, potem błagając o życie, a na końcu obmyślając alternatywny plan. Wysyła Ali, aby znalazł inną drużynę, która wygląda na to, że może skończyć się bez wyraźnego zwycięzcy, zakładając, że jeśli ich gra również nie dojdzie do ostatecznego zakończenia, zmierzą się razem z tą drugą drużyną, zamiast być zmuszaną walczyć między sobą.
Ali nie zdaje sobie sprawy, aż o wiele za późno, że Sang-woo zamienił swoją torbę kulek na torbę pełną kamyków, wziętych z fałszywego zestawu ulicznego, w którym rozgrywana jest gra w marmury. Tyle dla ich pięknej przyjaźni i tyle dla Ali, który umiera czując ukłucie zdrady ze strony człowieka, którego uważał za swojego przyjaciela.
kiedy zaczyna się seria Yellowstone?
Gi-hun i jego starszy partner również grają w dziwną/parzystą grę w zgadywanie, choć dotarcie tam wymaga trochę wysiłku, ponieważ coraz bardziej przyćmiony demencją staruszek wierzy, że fałszywa ulica jest ulicą, na której dorastał. W końcu Gi-hun przekonuje go, że musi grać… ale wykorzystuje również słabnące zdolności umysłowe mężczyzny, dwukrotnie fałszując grę, zmieniając nieparzysty zakład na parzysty i odwrotnie, aby wygrywać rundy, gdy stary człowiek zapomina, co miał. pierwotnie powiedział.
Ale Gi-hun przeliczył się, zanim zdołał odnieść zwycięstwo, i odkrył, że stary człowiek ma jeszcze ostatnią kulkę. Ale znowu wędruje po fałszywych ulicach, aż znajduje to, co uważa za swój dom. Coraz bardziej szalony Gi-hun błaga go o zakończenie gry, a starzec sugeruje rozegranie ostatniej rundy dla wszystkich kulek. Kiedy Gi-hun, który w tym momencie ma ogromną przewagę liczebną, sprzeciwia się sugestii jako niesprawiedliwej, starzec dosadnie pyta, czy oszukiwanie go, tak jak zrobił to Gi-hun, było sprawiedliwe. Ale zamiast naciskać, po prostu wręcza Gi-hunowi ostatnią kulkę. W końcu obiecali, że będą gganbu, więc marmur należy w takim samym stopniu do Gi-huna, jak i do niego.
I podobnie jak Ji-yeong, starzec w końcu podaje swoje imię: Il-nam. Potem zostaje zastrzelony.
To jest Gra w kalmary najbardziej intensywny i emocjonujący epizod do tej pory; nawet napisanie streszczenia fabuły, takiego jak to, które właśnie przeczytałeś, bardzo cię wyczerpuje. Ale wydaje się to również nieuniknione, biorąc pod uwagę wzrost stawki moralnej w każdej grze. Podczas gry w przeciąganie liny zespoły były zmuszone mordować się nawzajem, ale przynajmniej nie były zmuszane do zabijania ludzi, z którymi współpracowały. Tutaj nie ma takiego wyjątku; rzeczywiście, to prawdopodobnie mistrzowie gry przeznaczony aby gracze wybierali ludzi, których najbardziej lubili jako partnerów, aby wynik był jeszcze bardziej bolesny.
W sposobie konstruowania gier jest wesoły sadyzm – poważnie, czy możesz znieść jeszcze jeden ironicznie kolorowy zestaw, jeszcze jedno bardziej żwawe ogłoszenie, że gra ma się wkrótce rozpocząć od szczepów The Blue Danube – co zaprzecza uporowi Front Mana, że ich celem jest zbudowanie sprawiedliwego świata w opozycji do niesprawiedliwego świata poza murami kompleksu. O najlepszej rzeczy, o której mogę powiedzieć Gra w kalmary jest to, że pomimo całej swojej brutalności, wydaje się, że nie podziela sadyzmu samych gier. Scenariusze, które dla nas rozwija, są z pewnością okropne do rozmyślania, ale o to okropność. Twórca/pisarz/reżyser Hwang Dong-hyuk ceni połączenia międzyludzkie, które tworzy, nawet jeśli je niszczy. To badanie przemocy, a nie wykorzystywanie przemocy. Upewnia się, że kiedy zabija ludzi, na których ci zależy, znasz ich imiona.
Najświeższe wiadomości z hrabstwa Yuba
CZYTAJ DALEJ: „Gra w kalmary” odcinek 7 – podsumowanie: VIP-y
Sean T. Collins ( @theseantcollins ) pisze o TV dla Toczący Kamień , Sęp , New York Times , oraz gdziekolwiek będzie go mieć , naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.