To najkrótszy odcinek Gra w kalmary o szerokim marginesie, ale ósma część serialu, Front Man, jest długo na temat śmierci, która ma znaczenie. Pozostał tylko jeden odcinek, być może tego można było się spodziewać. Liczy się każda pozostała śmierć, ponieważ każda pozostała postać jest poważna. Nie ma ucieczki przed bólem, który towarzyszy zabójstwom.
Zaczniemy od śmierci, która najbardziej dotyka tytułowego bohatera. Ku mojemu zdziwieniu, tajny gliniarz Jun-ho faktycznie dociera do kontynentu, gdzie próbuje, częściowo bez powodzenia, skontaktować się ze swoim szefem i wysłać mu wideo i zdjęcia dowodów wszystkiego, co widział w kompleksie gier. Ale jest tropiony przez eskadrę różowych zbirów dowodzonych przez samego Front Mana.
W dodatku Front Man to zaginiony brat Jun-ho, In-ho.
Jun-ho dowiaduje się tego dopiero po tym, jak już strzelił mężczyźnie w ramię, po czym zdejmuje maskę, by się ujawnić. I zamiast wziąć Jun-ho żywego, jak to było jego pierwotnym planem, wystrzeliwuje, śmiertelnie strącając Jun-ho z klifu do morza. Po co pociągać za spust, skoro on i jego ludzie mogli z łatwością pokonać Jun-ho, który nie miał już kul w broni? Czy to możliwe, że Front Man nie mógł znieść wstydu, który zobaczył w oczach swojego brata? Lepiej zamknąć je na stałe, niż kiedykolwiek zobaczyć w nich siebie.
Jest też trzech pozostałych przy życiu graczy, Gi-hun, Sang-woo i Sae-byeok. Po tym, jak zataczają się z powrotem do pokoju wieloosobowego, który teraz wydaje się rzadki i przepastny, gdy pozostało tylko trzech mieszkańców, Gi-hun gniewnie konfrontuje Sang-woo z jego – nazwijmy to rzeczy po imieniu – morderstwem gracza przed nim na glass bridge, którego wiedza ze szkłem (przez dziesięciolecia pracował w fabryce szkła) umożliwiła im wszystkim przetrwanie. Najlepszą obroną Sang-woo jest to, że a) facet mógł dzielić się tym, co wiedział przez cały czas, ale postanowił poczekać, aż znajdzie się przed linią, i b) mógł zwlekać tak długo, że wszyscy byliby zabity. Gi-hun nie kupuje ani słowa.
Podczas gdy troje ocalałych przygotowuje się do wymyślnej kolacji, zorganizowanej na ich korzyść, dokonujemy zaskakującego odkrycia: Sae-byeok ma w boku ogromny odłamek szkła, a jej skromna zdolność zatamowania rany jest zbyt mała. późno. Leżąc na łożu śmierci, każe Gi-hunowi obiecać, że jeśli któreś z nich przeżyje, zaopiekują się nawzajem swoimi rodzinami. A kiedy Gi-hun wstaje, by zadźgać śpiącego Sang-woo nożem do steków, z którym każdy z zawodników został pozostawiony, Sae-byeok interweniuje. Nie jesteś taką osobą, mówi mu, zanim zemdlała po kontuzji.
Gi-hun biegnie do zamkniętych drzwi dormitorium, wołając o pomoc lekarza. Kiedy zapalają się światła i pojawia się falanga różowych facetów, na początku wydaje się, że jego prośby zostały wysłuchane. W końcu nie jest poza sferą możliwości, że mistrzowie gry chcieliby, aby wszyscy trzej zawodnicy byli zdrowi i zdrowi na wielki finał.
Ale potem widzi, że wiozą jedną z tych.gif'https://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/StuffedIntoTheFridge'>Ahem .) To powiedziawszy, Sae-byeok nie był pierwszą postacią, która zginęła w sposób, który głęboko wpłynął na Gi-hun i/lub Sang-woo – rozważmy śmierć Alego i starego Il-nama. Co więcej, istnieje chory rachunek moralny w sposobie jej śmierci, zabitej przez mężczyznę, którego życie właśnie uratowała, mówiąc Gi-hunowi, aby nie zabijał go we śnie. Sang-woo nie może tego wiedzieć, ale właśnie zamordował własnego wybawcę.
meghan mccain wraca do widoku
Potem jest natura związku Sae-byeoka i Gi-huna. Nie ma tu romansu, nie ma nawet instynktu ojcowskiego ze strony Gi-huna – to tylko dwoje ludzi, którzy zostali przyjaciółmi i sojusznikami, których połączyły podobne losy. Innymi słowy, myślę, że lepiej sobie poradzić ze śmiercią Sae-byeoka niż z twoim typowym facetem, który szaleje z zemsty po tym, jak bandyci mordują jego żonę. Oczywiście Twój przebieg może się różnić.
W każdym razie zostajemy z dwoma graczami, których rozrywają różowi strażnicy. Tym razem to prawda: jeśli jeden z nich zabije drugiego, nie może być ostatecznej gry. I czy to nie rozczaruje VIP-ów? Nie możemy tego teraz mieć, prawda?
To właśnie tutaj pustka obietnicy gier o egalitarnym świecie, antidotum na niesprawiedliwość realnego świata, okazuje się pusta. Gi-hun i Sang-woo są utrzymywani przy życiu dla rozrywki bogatych, dla których są niczym więcej jak zabawkami, których należy używać i wyrzucać. Przypomnij mi jeszcze raz, jak to się różni od status quo, który wysłał ich do gier na początku?
CZYTAJ DALEJ: Podsumowanie pierwszego sezonu „Squid Game”: Jeden szczęśliwy dzień
Sean T. Collins ( @theseantcollins ) pisze o TV dla Toczący Kamień , Sęp , New York Times , oraz gdziekolwiek będzie go mieć , naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.