Pierwsze ujęcie Podglądacze skupia się na Pippie (Sydney Sweeney), gdy kamera obserwuje ją w szczelinie zasłony garderoby. Kiedy wydaje się, że zdaje sobie sprawę, że jest obserwowana, gdy się rozbiera, patrzy z wyrzutem w stronę publiczności, jednocześnie zaciągając zasłonę. Może trochę na nosie, ale w kinowym krajobrazie tak pozbawionym post-Hitchcockowskiego mrugającego podglądactwa w stylu Briana De Palmy, może więcej filmów powinno mieć na celu stymulowanie innych części ciała poza nudnym starym sercem lub mózgiem?
Podglądacze to nie tylko De Palma-esque; to w pełni erotyczny thriller, przypominający filmy takie jak De Palma Ciało podwójne oraz Ubrany na śmierć , a także mniej zasłużone tytuły, takie jak 1993 Drzazga , z którym podziela fiksację na temat nadzoru miejskiego. Pippa i Thomas (Justice Smith) to para, która wprowadza się do pięknego nowego budynku mieszkalnego i fascynuje się inną parą, której życie (seks i nie tylko) toczy się przed nimi po drugiej stronie ulicy. Pippa staje się znacznie bardziej zafascynowana niż Thomas, choć trudno powiedzieć, czy bardziej pociąga ją zakochany (niektórzy mogą powiedzieć obleśny) fotograf Seb (Ben Hardy) czy prawdopodobnie przygnębiona modelka Julia (Natasha Liu Bordizzo). W każdym razie następują zwroty akcji, wiele z nich o charakterze erotycznym.
Tego typu filmy wyszły z mody, podobnie jak wiele podgatunków – ale trudno nie czytać ich szczególnej nieobecności jako komentarza do całkowitej bezpłciowości tak wielu filmów głównego nurtu (*kaszel* CUDOWNE *kaszel*). Pomimo mniejszej liczby ograniczeń treści niż kiedykolwiek (nikt nie będzie sprawdzał identyfikatorów przed strumieniowaniem zdecydowanie R-rated Podglądacze na Amazon Prime w ten weekend), studia filmowe są ostrożne w stosunku do silnie zseksualizowanych historii lub postaci. I są pewne oznaki, że widzowie lubią to w ten sposób, a przynajmniej zrozumieli to jako standard: Co kilka miesięcy, czasem nawet częściej, ktoś na Twitterze robi furorę, wypowiadając się, jak niepotrzebne jest, aby jakikolwiek film zawierał w zasadzie wszystko rodzaj sceny seksu. O ile ktokolwiek może powiedzieć, te tweety rzadko są autorstwa twoich dziadków. Często wydają się pochodzić od prawdziwych dwudziestoparolatków, być może wyrzucając seksualność z męskim spojrzeniem, które często ich informowało.
Ta potencjalna przepaść pokoleniowa może być w rzeczywistości problemem niszowym, spotęgowanym przez Very Online, ale to właśnie Michael Mohan, scenarzysta i reżyser Podglądacze , wydaje się jednak być tego świadomym. W porównaniu do klasycznych erotycznych thrillerów, film Mohana jest uderzający, ponieważ skupia się na postaciach, które czytają znacznie młodsze niż typowi bohaterowie lat 80. lub 90. Justice Smith i Sydney Sweeney nie są dużo młodsi od, powiedzmy, Kathleen Turner w Ciepło ciała lub Melanie Griffith w Ciało podwójne , ale czytają w ten sposób dzięki wcześniejszej pracy aktorów. Sweeney jest jak dotąd znany przede wszystkim z ról nastoletnich lub sąsiednich; chociaż często gra postacie, które są prowokacyjne lub prowokacyjne, tak jak robiła na Wszystko jest do bani! , krótkotrwała dramat o dorastaniu z lat 90., również prowadzona przez Mohana, w większości dotrzymuje kroku swoim prawdziwym wiekowi. Smith zagrał kilka nominalnych dorosłych w przebojach takich jak Jurassic World: Upadłe królestwo oraz Detektyw Pikachu , ale są to dokładnie takie projekty w dużych studiach, które są zasadniczo filmami dla dzieci z kilkoma mrocznymi momentami, aby uspokoić dorosłych. Ledwo mają romans, nie mówiąc już o jakichkolwiek śladach seksu.
świetny sezon 2
Zdjęcie: Bertrand Calmeau / Amazon Studios
Filmowa charakterystyka Pippy i Thomasa podkreśla ich wibracje późnego tysiąclecia, z pogranicza pokolenia Z. Wydają się być lekko niedowierzający, że należą do ładnego mieszkania w Montrealu, ich romantyczne przekomarzanie się jest dziwaczne i autoironiczne, a podczas brunchu pytają Siri o otwarte związki. Nawet niedopasowane głosy podkreślają brak silnej dorosłości: istnieje wbudowane wahanie w stosunku do śpiewu Drew Barrymore w wykonaniu Sweeneya, podczas gdy głębszy głos Smitha kontrastuje z zakłopotanym nastawieniem jego bohatera (to dobra treść, on śmiertelnie żałuje, że widzi sąsiadów po drugiej stronie sposób uprawiania seksu). Między bohaterami tworzy się dystans, ponieważ Pippę intryguje oglądany i obserwowany supeł, podczas gdy Thomas – który wydaje się bardziej przewrażliwiony na punkcie seksu ze skoku – blednie. (Z technicznego punktu widzenia ma rację, jeśli chodzi o wątpliwą etykę zachowania Pippy – i nadal wygląda na niepokojącą łajbę).
Podglądacze ostatecznie popycha dalej niż niejasne pytania o komfort pokoleniowy z seksualnością; tak naprawdę nie ma to miejsca w niczym przypominającym prawdziwy świat, świadomie (to po prostu nie wydaje się prawdziwe, mówi Pippa w pewnym momencie pod koniec filmu). Ale napięcie, jakie generuje między seksualną ciekawością a współczesną pruderią, nadaje mu metatekstowego uderzenia. Mohan i Sweeney umieszczają Pippę w centrum tego napięcia. Pojawia się w ukrytym stanie rozbierania się tak wiele razy, że prawie staje się ciągłym kneblem, co czyni ten film pierwszym od wieków, który rzeczywiście próbuje wykręcić napięcie, gdy pojawi się nagość. (Smith w większości pozostaje ubrany – zarówno tematycznie odpowiedni dla jego charakteru, jak i nieco niesprawiedliwy.)
Brzmi to lubieżnie, ale film wie, co robi w tym zakresie; równie chętnie wspomina rozkwit Mr. Skina, jak i nazywa się go napalonym na Twitterze. Jeśli wydaje się trochę jak erotyczny thriller na kole treningowym, pozbawiony mrocznych podtekstów lub ciężkiej zręczności wielkiego thrillera, może to część jego projektu. Zamiast, Podglądacze pozostaje mocno skupiony na pomyśle oglądania — linia pracy Pippy to okulistyka, umożliwiająca wykonywanie wielu krzywych zbliżeń gałek ocznych (i linii wiem, jak wygląda wnętrze jej oculus) — do tego stopnia, że film wydaje się przewodnikiem dla widza do siebie, wprowadzając nieprzyzwyczajoną publiczność do jej seksownego, niebezpiecznego świata. Jeśli to wszystko jest trochę pobłażliwe bez zbytniego emocjonalnego rezonansu do bardziej upiornych zwrotów akcji, cóż, może to też jest w porządku. Onanizm również nie jest zbyt popularny w filmach głównego nurtu.