Od chwili, gdy Arnold Ridgeway wyjmie butelkę i zacznie z niej pić whisky, wiesz, że znajduje się na obcym terytorium. Nie dosłownie, wcale - wrócił do domu rodzinnego na ostatnią próbę zbliżenia z umierającym ojcem, zbliżenie w tym przypadku oznacza, że mój tata jest mi winien przeprosiny. Cała dziwność tkwi w jego zachowaniu, które przybiera nagły obrót dla strachliwych, rozdrażnionych, niespokojnych i niepewnych - co jest dalekie od jego niemal nadprzyrodzonej nieprzejednania aż do tego momentu. A więc Arnold Ridgeway jest w końcu człowiekiem, mówi Cora po poznaniu natury ich wizyty. On nie jest dobrze człowiek, ale tak, coś w tym rodzaju.
Ten odcinek Podziemna kolej (Rozdział szósty: Tennessee: Przysłowia) jest w zasadzie jednym pijakiem dla Ridgewaya, który jest absolutnie zbity, gdy widzi, jak jego ojciec oddycha ostatnim tchnieniem. W jednej szczególnie irytującej scenie ciągnie Corę do pobliskiego salonu - w łańcuchach - na posiłek i drinka, chociaż w jego przypadku drink oznacza całą butelkę. Woskuje filozoficznie i patriotycznie na temat Manifest Destiny i amerykańskiego ducha - mówi, że jedyny „duch” wart swojej soli, w porównaniu z Wielkim Duchem, którego jego ojciec zapożyczył z rdzennych wierzeń religijnych. Plik amerykański Duch, mówi, jest wezwaniem do ludzi Starego Świata, aby przybyli do Nowego cywilizowania ziemi i albo podnieśli, podporządkowali sobie, [lub] wytępili, wyeliminowali inne narody, które napotkali. Amerykański imperatyw, nazywa to ostatnim kawałkiem. Nawet zepsuty zegar dwa razy dziennie wskazuje właściwy czas.
A kiedy Cora prosi o ulgę, idzie za nią do wychodka i mówi jej przez drzwi, że Cezar został rozszarpany na strzępy przez wściekły tłum po jego aresztowaniu w Południowej Karolinie. Ridgeway naśmiewa się z Południowych Karoliny za ich rzekomo oświecone podejście do stosunków rasowych, które, gdy dochodzi do nacisków, przeradzają się w przemoc w stylu Karoliny Północnej. W całej scenie Cora tłumi własne szlochy rękami, desperacko próbując nie dać Ridgewayowi satysfakcji, słysząc jej wołanie o Cezara.
Tak więc Mbedu hipnotyzuje w tej roli, która wymaga od niej odwrócenia zwykłych instynktów aktora i skurczenia się w sobie. Jej głos to często tylko niewyraźny szmer, jej twarz jest wiecznie przygnębiona, jej oczy poruszają się w górę iw tę iz powrotem, jakby nieustannie wypatrywała nowych zagrożeń. Oglądanie jej przeciwko porywistej Ridgeway Joela Edgertona jest prawdziwym studium kontrastów.
Nadzieja przybywa do Cory w postaci trójki uzbrojonych wyzwoleńców, którzy przybywają do domu Ridgeway, aby uratować ją z łóżka, na którym leży przykuta kajdankami obok przytomnego porywacza. (Przez chwilę wydawało się, że zamierza ją seksualnie zaatakować, ale najwyraźniej jedyne, czego naprawdę chciał, to spać obok innego ciepłego ciała.) Kiedy Cora nalega, żeby wrócili, by dokończyć robotę i raz i raz położyć kres Ridgewayowi. po prostu zatrzymał ich Mack (Irone Singleton), teraz w pełni dorosły, ale nadal utykał, gdy wskoczył do studni za zachętą Arnolda dziesiątki lat wcześniej. (Niepotrzebna retrospekcja przypomina nam, że to się wydarzyło; nie martw się, to było bardzo niezapomniane.) Mack, który wie o Underground Railroad, nalega, że sam wykona to zadanie, aby Cora mogła uciec czysto.
Oczywiście w chwili, gdy Mack ustąpi i zgodzi się na ostatnią szklankę whisky z Ridgeway'em ze względu na dawne czasy, wiesz, co się wydarzy. Ani on, ani Cora i jej ratownicy nie rozważali dalszej obecności Homera, prawego dziecka Ridgewaya, który strzela i zabija Macka oraz ratuje Ridgewaya z niewoli. Dzieli się nawet tą ostatnią szklanką whisky, którą nalał Mack. To całkiem fajny kawałek, chociaż jego przewidywalność umniejsza ogólny efekt. (To jakby druga strona tej zbędnej retrospekcji: podczas gdy wspomnienie zapewniło, że przypomnieliśmy sobie coś, co już wiedzieliśmy, zabicie Macka przez Homera wymagało, abyśmy wygodnie zapomnieli.)
Cora ląduje na najbardziej luksusowej stacji metra, jaką do tej pory widzieliśmy - jak coś z Grand Central Station - i kończy, popijając wino na pokładzie eleganckiego wagonu restauracyjnego, gdy odlatuje. Ale jak sama powiedziała wcześniej w odcinku, dopóki Ridgeway będzie oddychać, zawsze będzie biegać. Jeśli jest coś, czego dowiedzieliśmy się o Ridgeway, to to, że to tylko kwestia czasu, zanim pościg się rozpocznie. Możemy mieć tylko nadzieję, że Cora jest w lepszym otoczeniu niż przed rozpoczęciem następnej konfrontacji.
gdzie mogę obejrzeć wszystkie sezony wyzwania?
Sean T. Collins ( @theseantcollins ) pisze o telewizji dla Rolling Stone , Sęp , The New York Times , i gdziekolwiek będzie go mieć naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.