W pewnym sensie to jest Stacja jedenasta historia pochodzenia. Nie pochodzenie grypy, która niszczy ludzkość, ani pochodzenie żadnej z postaci, na których nam zależy w poprzednich dwóch odcinkach serialu. Nie, to jest pochodzenie Stacja jedenasta sama – powieść graficzna, która nadaje serii tytuł. W tej części (Hurricane) spędzamy czas z twórcą książki, rysowniczką i ekspertką od logistyki Mirandą Carroll (Danielle Deadwyler), gdy porusza się po życiu, miłości, sztuce i śmierci – powiedziałbym, że Wielka Czwórka wszystkich ludzkich przedsięwzięć . Napisany przez Shannon Houston i wyreżyserowany przez Hiro Murai odcinek, który powstał, jest małym arcydziełem.
Na samym początku musimy przyznać, że jest to również wyraźna przerwa od poprzednich dwóch odcinków. Jeevan, Kirsten, Frank, Traveling Symphony – nigdzie ich nie można znaleźć, aw przypadku Kirsten są tylko epizodycznymi występami. Ten dotyczy Mirandy, kobiety, która dostarczyła kopię Stacja jedenasta do aktora Arthura Leandera w premierze. To była jej książka, jak się okazuje – książka, o której zarówno ona, jak i Arthur, w różnych momentach, mogli zrujnować im życie.
Czemu? To skomplikowane, jak bywają ludzkie powiązania. Miranda jest tylko ekspertem od logistyki z artystycznym hobby, kiedy zostaje odebrana w restauracji przez Arthura, charyzmatyczną gwiazdę filmową, która ukrywa się w stosunkowo wolnym od paparazzi środowisku Chicago. Dostrzegając jej rysunek w restauracji, z impetem wkracza się w jej życie, proponując, że kupi jeden z jej rysunków za dodatkową opłatą, aby dać prezent urodzinowy swojemu przyjacielowi Clarkowi (David Wilmot), innej postaci, która na krótko pojawiła się w filmie. premiera. Zaprasza ją na przyjęcie; ona odmawia, po czym ustępuje i podąża za nim.
Następuje cały związek – i dziwne jest to, że to Miranda, bardziej niż prawdziwa celebrytka Arthur, wydaje się być poślubiona jej pracy. Kontynuuje zarówno swój występ w logistyce, jak i swoją artystyczną linię boczną, pracując nad globalnym łańcuchem dostaw (obecnie jest fraza wywołująca dreszcze każdego ocalałego z kręgosłupa 2021) w dzień, pisanie i rysowanie w nocy. Ona również radzi sobie z wymaganiami jej rozwijającego się związku z Arturem, z którym mieszka, chociaż ku jego rozczarowaniu spędza większość czasu w izolacji w jego domku przy basenie, pracując nad swoimi dwoma powołaniami.
Wszystko staje się katastrofalne na kolacji z udziałem Arthura, Clarka (przypis: oryginalna powieść Emily St. John Mandel, na której oparty jest serial, zdobyła nagrodę Arthura C. Clarke'a w 2015 roku. Zbieg okoliczności? Nie mam pojęcia) i kilku swoich przyjaciół, w tym wspaniałej partnerki Elizabeth (Caitlin FitzGerald). Kiedy Elizabeth używa pseudonimu dla Arthura i ujawnia, że pokazał jej pracę Mirandy w toku, Miranda cytuje jeden z jego okropnie wyglądających hitów filmowych – „Spal każdego pasożyta skurwysyna żywcem” – wyrzuca kieliszek czerwonego wina i rygle. Po otrzymaniu potwierdzenia romansu Arthura i Elizabeth od jego starego kumpla aktora Rosencrantza i Guildenstern, Clarka, pakuje się i odchodzi, ale nie wcześniej niż podpaliła domek przy basenie i strony swojej powieści graficznej.
Co prowadzi nas do punktu, do którego dotarliśmy na premierze, kiedy niemożliwa do zidentyfikowania wówczas Miranda dostarczyła kopię całkowicie przerysowanego Stacja jedenasta Arthurowi, gdy młoda Kirsten pracowała nad książką do kolorowania w jego garderobie. To tutaj dowiadujemy się, że na pewno zrobiła więcej niż jedną kopię, co może wyjaśnić, w jaki sposób inna postać cytowała książkę, do której tylko Kirsten wierzyła, że miała dostęp. (Kolejna uwaga: jedna z linii komiksu, Przetrwanie jest niewystarczająca, jest ozdobiona jednym z pojazdów konnych Traveling Symphony.)
Ale w końcu Miranda odrzuca zaproszenie Arthura do obejrzenia jego produkcji Król Lear i podróżuje służbowo do Malezji. Kiedy tam jest, zaczyna się koniec świata. Dostaje telefon od Clarka, że Arthur nie żyje, a ona natychmiast mdleje, upuszczając klucze do swojej jedynej metody ucieczki z lądu. Wraca do pracy i wylewa serce na swoich niedoszłych klientów jak Don Draper z późnego sezonu Szaleni ludzie , a potem zakleja swój pokój w hotelu taśmą klejącą, którą dostarczono nam z recepcji. Potem pukanie do drzwi i kto powinien to być, jeśli nie kosmonauta z premiery i jej własna powieść graficzna. Koniec.
W tym momencie Stacja jedenasta jest na tyle bogaty, że wzruszające, ostre detale prawie zbyt łatwo zgubią się w tasowaniu. Weźmy na przykład postać Leona (Chike Johnson), szefa Mirandy. Kiedy go spotykamy po raz pierwszy, wydaje się być mechanizmem dostarczania żartów prosto z Biuro , używając ołówka i długopisu, aby zilustrować, jak logistyka to podróż przez czasoprzestrzeń lub coś w tym rodzaju. Jednak pod koniec odcinka – z jego obecnością sprowadzoną do głosu na drugim końcu telefonu – okazuje się, że jest zarówno pomysłowy, jak i zaciekle oddany przetrwaniu Mirandy w nadciągającej pandemii grypy. Wysyła jej informacje i przedmioty, których będzie potrzebować, by uciec z lądu stałego Malezji po frachtowiec, który zapewni jej bezpieczne przebywanie na morzu przez ponad rok. Nawet gdy kaszle, co jest oznaką jego zbliżającej się śmierci, jest wdzięczny, słysząc kłamstwo Mirandy, że dotarła do frachtowca i jest bezpieczna.
Jim, kolega Mirandy, to kolejny przykład. Wysoka wysokość i smukła rama Veep Aktor Tim Simons czyni z faceta chodzącą puentę, chuderlawego, dobrze poznanego faceta, którego reakcją na wieści o końcu świata jest 18 dołków golfa. Ale jego entuzjazm po otrzymaniu wiadomości, że odwołane spotkanie promocyjne powróciło – wodolot ich niedoszłego klienta zepsuł się w trakcie próby ucieczki – maskuje głęboko zakorzeniony strach.
Wszyscy umrzemy, co? mówi do Mirandy.
Tak myślę, Jim. Przepraszam, odpowiada. Kilka chwil później jego sprzęt golfowy upadł na podłogę, przytulili się, klincz niezręcznie spowodowany różnicą wysokości, ale nie mniej wzruszający pokaz ludzkiego połączenia.
Tak się boję, mówi jej.
Ja też się boję, Jim, odpowiada. Czy tutaj, teraz, pod koniec 2021 r., można znaleźć bardziej pokrewny sentyment?
Sean T. Collins ( @theseantcollins ) pisze o TV dla Toczący Kamień , Sęp , New York Times , oraz gdziekolwiek będzie go mieć , naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.
o której dzisiaj zaczyna ama