To telewizyjna sensacja sezonu! Przynajmniej tak pozycjonował Netflix Gra w kalmary , dystopijny thriller autorstwa scenarzysty i reżysera Hwanga Dong-hyuka, który stał się najczęściej oglądanym serialem Netflix Original wszech czasów. Strumieniowy behemot udostępnia swoje dane tylko na zasadzie dobrowolności, a w każdym razie ma moc wypychania dowolnego programu na strony docelowe milionów subskrybentów; gdyby zwykła sieć telewizyjna miała taką moc, mielibyśmy znacznie więcej sezonów Gliniany rock . Ale dość słusznie, Gra w kalmary Odcinek otwierający opowiada o ślepym zaufaniu (nie żeby ten rodzaj zaufania nikomu nie służył). Czy to nagradza? nasz zaufać programowi wartemu obejrzenia?
Gra w kalmary występuje Lee Jung-jae jako Seong Gi-hun, 47-letni rozwiedziony ojciec, nieudany restaurator, zdegenerowany hazardzista i ogólnie smutny worek. Po otwierającej retrospekcji, w której jako dziecko gra z przyjaciółmi w tytułową grę w berka, poznajemy wszystkie jego szczegóły – w tym fakt, że mieszka ze starzejącą się matką, której kartę bankomatową kradnie, by wypłacić pieniądze na zakłady poza torem zakład bukmacherski. Wchodzi jego koń, ale jego wygrane są kradzione, gdy ucieka przed lichwiarzami, którym jest winien pieniądze. (Zmuszają go do podpisania IOU własnym krwawym odciskiem palca.) Ponieważ są urodziny jego córki, wykorzystuje tę niewielką ilość pieniędzy, aby kupić jej tłuste fast foody i zabawkę w pudełku z automatu z żurawiem, który okazuje się być zapalniczka w kształcie pistoletu. Więc tak, dookoła jest zły dzień.
Potem od złego do dziwnego. Na stacji metra podchodzi do niego tajemniczy mężczyzna w garniturze – Gi-hun jest początkowo przekonany, że spróbuje mu powiedzieć o Jezusie – z ofertą. Jeśli uda mu się pokonać człowieka w małej grze zręcznościowej i losowej, wygra 100 000 wonów; jeśli przegra, tajemniczy mężczyzna uderzy go w twarz. Niezliczone klepnięcia później Gi-hun w końcu wygrywa grę i chowa pieniądze, wraz z wizytówką mężczyzny i ofertą: może zarobić więcej, dużo więcej, jeśli zadzwoni do mężczyzny i przez kilka dni będzie grał w takie gry .
Kiedy w końcu wraca do domu, do swojej mamy, ta informuje go, czego nie chciało mu powiedzieć jego dziecko: jego córka, jej matka i ojczym przeprowadzą się do Stanów Zjednoczonych w przyszłym roku. To wisienka na naprawdę gównianym torcie. Robi więc to, co może zrobić każdy zdesperowany człowiek: wzywa tajemniczego człowieka od pieniędzy i przyjmuje jego ofertę.
Wtedy prawdziwy zaczyna się dziwność. Zostaje zabrany przez furgonetkę pełną śpiących ludzi i natychmiast zostaje uderzony nokautującą dawką gazu usypiającego. Budzi się w ogromnym dormitorium ubrany w zielony dres z numerami, oznaczający jego numer 456 z 456 uczestników. Gdy on i jego koledzy budzą się i próbują rozeznać otoczenie, zbliża się do nich falanga zamaskowanych ludzi w różowych kombinezonach, którzy prowadzą program pod przewodnictwem faceta w czarnej masce i kapturze zwanego Front Manem. .
amazonka+prime+wideo
Główny różowy facet, który ma kwadratowe logo na masce na twarzy (wszyscy inni to koło), przedstawia im podsumowanie. Mówi, że wszyscy tam cierpią z powodu paraliżującego długu. Tutaj mają szansę na wygranie wystarczającej ilości pieniędzy – ile nie wiadomo, ale najwyraźniej wystarczy, aby wypełnić gigantyczną świecącą skarbonkę, którą opuszczają z sufitu – aby spłacić długi i zacząć od nowa, pod warunkiem, że podpiszą prosty formularz zgody.
Przesyłanie strumieniowe gry Dallas Cowboy
Więc po sumiennym podpisaniu wszyscy przechodzą przez zestaw schodów, które wyglądają jak Ulica Sezamkowa zaprojektowany przez M.C. Eschera. Pojawiają się na planie imitacji pleneru, stając twarzą w twarz z gigantyczną lalką-robotem. Powiedziano im, że pierwsza gra to Czerwone Światło, Zielone Światło. Jeśli dotrzesz do mety, nie będąc wyeliminowanym za kontynuowanie ruchu po tym, jak lalka skończy recytować mały wierszyk z gry, wygrywają.
Wszystkich zaskakuje ujawnienie metody eliminacji: kiedy przegrasz, zostajesz zastrzelony.
Pozornie ponad połowa grupy odwraca się do ucieczki w ślepej panice i zostaje skoszona. Pozostali gorączkowo pędzą do mety, mając gorącą nadzieję, że zamarzną na tyle, by nie uruchamiać czujnika ruchu lalki po zatrzymaniu każdej rundy. Wśród ocalałych jest nasz bohater, Gi-hun, numer 456; jego stary przyjaciel Sang-woo (Park Hae-soo), numer 218, którego udana powierzchowność skrywa miliony długów; 067 (Jung Ho-yeon), północnokoreański dezerter, który przypadkowo lub nie jest kobietą, która wybrała kieszeń Gi-huna; 001 (O Yeong-su), który ma guza mózgu, który grozi demencją; 101 (Heo Sung-tae), gangster, który służył jako mentor 067, zanim rzekomo go zdradziła; i 199 (Anupam Tripathi), mężczyzna z Azji Południowej i pozornie jedyny nie-Korean w grze, który ratuje życie Gi-huna, trzymając go za kurtkę, kiedy prawie się potyka, po tym, jak miał się zatrzymać.
Kiedy gra w końcu się kończy, a ocaleni przekroczyli linię mety, nad polem gry zamyka się masywny sztuczny dach, który wygląda jak otaczający go las, zamykając wszystkich w środku. Wszystko to dzieje się pod czujnym okiem Front Mana, który słucha relaksującej wersji Fly Me to the Moon granej przez miniaturowy automat jazzowy zespół-toy thing, obserwując, jak ludzie zostają zastrzeleni. (Złoczyńcy i ich ironiczny gust muzyczny, człowieku.)
Zanim odcinek się kończy, jego poprzednicy w śmiertelnie niebezpiecznym gatunku konkursów teleturniejowych są oczywiste. Igrzyska Śmierci „wykorzystywanie podklas do zabawiania bogatych przychodzi na myśl, tak jak to robi Battle Royale eksploracja przemocy, która kryje w sobie spokojne na powierzchni społeczeństwo. Ale myślę, że filmowa wersja Biegnący mężczyzna jest rzeczą najbliższą temu, co tutaj mamy, ponieważ nie chodzi o to, że zawodnicy zabijają się nawzajem – w każdym razie jeszcze nie – tak bardzo, jak jest to architekt gry, który wybiera graczy.
Jak na razie prawdziwym atutem serialu nie jest oryginalność fabuły, ale estetyka gry. Kolorowe mundury i maski zasłaniające twarz przypominają inną globalną sensację ostatnich czasów: Pośród nas , podczas gdy te wielokolorowe schody to zabójczy efekt wizualny. (Jest więcej niż trochę głupkowaty punk wmieszane w to wszystko, jak sądzę.) Kiedy nadchodzi, przemoc jest prezentowana w zblazowany sposób, który ma przekazać bezduszność mistrzów gry, ale który może również brzmieć jako gładka i wyzyskująca, jeśli serial nie rozgrywa swoich kart Prawidłowy.
I tu właśnie jesteśmy po pierwszym odcinku: intrygujące, choć nieoryginalne założenie, sympatyczny, pechowy bohater, przekonujące efekty wizualne. Aby zobaczyć, czy Gra w kalmary to więcej niż suma jego części, będziemy musieli zagrać ponownie.
star trek: data pierwszego odcinka odkrycia
CZYTAJ DALEJ: „Gra w kalmary” odcinek 2 Podsumowanie: Piekło
Sean T. Collins ( @theseantcollins ) pisze o TV dla Toczący Kamień , Sęp , New York Times , oraz gdziekolwiek będzie go mieć , naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.