Mimo że amerykańska wersja Śpiewaj dalej! prawdopodobnie został wyprodukowany w tym samym czasie (przed pandemią), co jego hiszpańska i niemiecka siostra, Netflix zdecydował się wydać amerykańską wersję jako ostatnią. Czy próbowali ocenić zainteresowanie formatem teleturnieju karaoke na żywo? Kto wie? Ale sądząc po tym, jak zabawne są dwie pozostałe wersje, wydaje się prawdopodobne, że amerykańska wersja z Tituss Burgess byłaby równie zabawna. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się…
ŚPIEWAJ! : STRUMIENIOWAĆ CZY POMINĄĆ?
Strzał otwierający: Wejście do studia z tłumem już w imprezowym nastroju, Śpiewaj dalej! gospodarz Tituss Burgess ( Niezniszczalna Kimmy Schmidt ) wchodzi, ubrana w biel i abażury z tekstem. Śpiewa Can't Stop The Feeling Justina Timberlake'a.
Istota: Po hiszpańskiej i niemieckiej wersji Śpiewaj dalej! zadebiutował na Netflixie, w końcu dostajemy amerykańską wersję teleturnieju karaoke streamera. Gospodarzem jest Burgess, a format jest taki sam, z wyjątkiem tego, że potencjalna pula jest warta 60 000 $. Z naszej recenzji hiszpańskiego programu powtórzymy rozgrywkę:
Format jest dość prosty: sześciu uczestników próbuje jak najdokładniej zaśpiewać piosenkę; procent notatek, które uzyskały prawidłowe, jest obliczany przez system analizy głosu, który porównuje notatki z oryginalnym nagraniem. Procent notatek, które uczestnicy otrzymali poprawnie, określa, jaka część pieniędzy dostępnych na tę rundę (10 000 USD lub 20 000 USD) trafi do banku, który zostanie przyznany zwycięzcy odcinka.
Pod koniec utworu piosenkarz z najwyższym odsetkiem zrobionych nut przechodzi dalej i nie może zostać wykluczony. Następnie pozostali zawodnicy blokują swoje głosy, aby zobaczyć, kto powinien zejść ze sceny. Zawodnik z największą liczbą głosów opuszcza scenę, ale zostaje zaproszony na imprezę na drugim poziomie. Zastosowaną strategią jest albo głosowanie na najsilniejszych konkurentów, albo głosowanie na najsłabszego piosenkarza, mając nadzieję, że najsilniejsi śpiewacy powiększą pulę.
śmiałek w Spider-Manu 3
W dwóch ostatnich rundach, kto zostanie wyeliminowany, jest określany wyłącznie na podstawie wyniku, jaki daje mu system analizy głosu. W rundzie finałowej zawodniczka, która najlepiej wykonała swoją pracę w poprzedniej rundzie, wybiera jedną z dwóch piosenek do zaśpiewania obu. Obejmuje również Tituss Bucks, 500 $ premii, którą Burgess daje zawodnikowi, który jego zdaniem wytrąca jego występ z parku, a w jednej rundzie, jeśli każdy zawodnik może uderzyć i utrzymać wyznaczony złoty banknot, każdy z nich otrzyma 1000 $ premii.
Każdy odcinek ma motyw; jeden to wieczór filmowy, drugi to mixtape z lat 80. (brzmi wprost w naszym zaułku!), country, letnie hymny, hity list przebojów i wiele innych. Pierwszy odcinek nazywa się Party Playlist.
Zdjęcie: Netflix
ile dziś kosztuje walka z ufc?
Co pokazuje, o czym ci przypomni? Śpiewaj dalej! Hiszpania i Śpiewaj dalej! Niemcy , oczywiście.
Nasze ujęcie: Śpiewaj dalej! jest prawie identyczny ze swoimi hiszpańskimi i niemieckimi kuzynami, aż do samego planu (prawdopodobnie wszystkie są kręcone w tym samym studiu). Burgess jest naturalnym wyborem do prowadzenia takiego programu, ponieważ jest świetnym piosenkarzem i potrafi bardzo dobrze improwizować. Dał każdemu uczestnikowi równą ilość miłości do emcee i był w stanie od razu wprowadzić tłum do show, klucz do atmosfery imprezowej, którą ten program ma wspierać.
Co ciekawe, pomimo tego, że wszystkie utwory są po angielsku, w przeciwieństwie do miksu piosenek amerykańskich i rodzimych w innych wersjach, amerykańscy śpiewacy mieli więcej problemów z trafieniem we właściwe nuty niż śpiewacy w wersji hiszpańskiej, bo instancja. Pamiętaj, że system analizy głosu nie jest zainteresowany riffowaniem; po prostu rejestruje ludzi, którzy przychodzą na czas i dopasowują melodię. W pierwszym odcinku, z możliwej puli 60 000 $, na zwycięzcę było tylko 39 550 $. Przekłada się to na około 66% procent dokładności — w rzeczywistości mniej, biorąc pod uwagę, że ostatnie dwie rundy pieniężne były warte dwukrotnie więcej niż dwie pierwsze rundy. Słychać było, że większość wokalistów była zbyt zajęta graniem nut, niż dobrym śpiewaniem, mimo że mieli przyzwoite głosy.
Podobnie jak w przypadku wersji hiszpańskiej, bardziej interesowało nas miernik i wartość procentowa na dole ekranu, co odciągało nas od występów ludzi — każdy uczestnik otrzymuje losowy zestaw tekstów do zaśpiewania, a następnie są sekcje, w których wszyscy śpiewają. Wiemy, że hiszpańska wersja wydawała się bardziej zabawna, a zawodnicy czuli się bardziej razem niż w tej wersji. I nie zaczynaj nas od głosowania; przynajmniej tutaj zawodnicy bardziej konsekwentnie starali się eliminować najlepszych śpiewaków, mimo że najlepsi śpiewacy pomogliby powiększyć pulę. Nie jesteśmy pewni, z jaką strategią poszlibyśmy; domyślamy się, że zależy to od tego, jak pewni jesteśmy w naszej zdolności do wygrania.
Podobnie jak w przypadku wersji hiszpańskiej, dwóch najlepszych wokalistów rywalizowało o pulę, więc ostatecznie wyszło tak, jak się spodziewaliśmy. Ale dotarcie tam było trochę niezręczne.
Płeć i skóra: Nic. Podobnie jak w przypadku innych wersji, jest to coś, co może oglądać cała rodzina.
Pożegnalny strzał: Zwycięzca wygrywa, pozostali uczestnicy gratulują zwycięzcy, a Burgess mówi, że wkrótce pojawi się więcej piosenek i zawodników… ponieważ Netflix po prostu przejdzie do następnego odcinka, jeśli nie trafisz w Watch Credits.
Śpiąca gwiazda: Zespół podkręca imprezę na wyższym poziomie, dokładnie tak samo, jak może to zrobić zespół podczas wieczoru karaoke na żywo w barze.
Większość linii Pilot-y: Nic się nie wyróżnia.
Nasze wezwanie: PRZESYŁAJCIE TO. Podobnie jak jego międzynarodowe odpowiedniki, Śpiewaj dalej! jest lekki i zabawny, a także przedstawienie, które można łatwo zapalić, jeśli chcesz po prostu cieszyć się oglądaniem ludzi śpiewających o nagrody.
kiedy wyjdzie sezon 4 manifestu?
Jeśli chcesz streamować lub pominąć? #SingOn na @netflix ? #SIOSI
— Decydent (@decydent) 17 września 2020 r.
Joel Keller ( @joelkeller ) pisze o jedzeniu, rozrywce, rodzicielstwie i technologii, ale się nie oszukuje: jest ćpunem telewizyjnym. Jego teksty ukazały się w New York Times, Slate, Salon, RollingStone.com, VanityFair.com, Fast Company i innych miejscach.