Żbik ( teraz na Amazon Prime Video ) to dokument, w którym kontrastują urocze dzikie zwierzęta z Amazonii z zmaganiami jednego człowieka ze zdrowiem psychicznym. Te pierwsze, szczególnie słodkie jak diabli, osierocone kocięta ocelot, które potrzebują pomocy, mogą być równie ważne dla zdrowia drugiego, weterana wojskowego z traumą, który szuka ucieczki i uzdrowienia. Reżyserzy Trevor Frost i Melissa Lesh uchwycili pełną miłości, ale z konieczności krótką relację między człowiekiem Harrym a ocelotem Keanu, tworząc klasyczną opowieść o tym, kto ratuje kogo człowiek spotyka zwierzę.
ŻBIK : STRUMIENIOWAĆ CZY POMIJAĆ?
Istota: „Jesteśmy dzikimi zwierzętami, ja i ty. Jesteśmy dzicy. Harry często widzi siebie w ocelocie, którego hoduje w peruwiańskiej Amazonii. Kot został osierocony i zgarnięty przez drwali, którzy prawdopodobnie sprzedali go na czarnym rynku, zanim grupa ekologów przybyła, by go uratować; teraz potrzebuje opieki zastępczej przez 18 miesięcy, zanim będzie mógł zostać wypuszczony do dżungli, aby mógł sam sobie radzić. Siedem lat wcześniej urodzony w Wielkiej Brytanii Harry był 18-letnim żołnierzem w Afganistanie, zanim został zwolniony z powodu zespołu stresu pourazowego i blizn po oparzeniach na ramionach; próbował popełnić samobójstwo, zanim zdecydował, że musi uciec od wszystkiego i osiadł w dżungli. Podobieństwo między człowiekiem a kotem jest oczywiste – obaj muszą przygotować się na wolność swoich światów.
Harry często filmuje siebie, gdy zabiera ocelota na nocne „spacery” po dżungli, ucząc nie-kociaka, ale jeszcze nie-kota, jak polować na gryzonie i małe kajmany. Frost i Lesh dostarczają wielu nakrętek i śrubek dokumentu, mieszając materiał z trzeciej osoby i wypełniając niektóre luki narracyjne. Projekt rehabilitacji kotów Harry'ego jest nadzorowany przez Samanthę, absolwentkę, która prowadzi organizację non-profit Hoja Nueva, zajmującą się rehabilitacją zwierząt i ochroną areału lasów deszczowych. W końcu dowiadujemy się, że ich partnerstwo jest również romantyczne. Harry opowiada o swojej rodzinie w Anglii, zwłaszcza o swoim wielkim przywiązaniu do swojego 13-letniego brata; będą stawić czoła wielu kilometrom i gęstej, zdradzieckiej dżungli, aby je odwiedzić. Samantha musi częściej wracać do Seattle, niż by chciała, aby kontynuować naukę i zbierać fundusze na Hoja Nueva; otwiera się na temat swojego zmarłego ojca, którego alkoholizm uczynił go szorstkim i agresywnym w nocy, ale następnego ranka był czuły i kochający.
Otrzymujemy intensywny portret związku między człowiekiem a zwierzęciem, gdy Harry wykonuje lwią część „matkowania” ocelota, którego on i Samantha pieszczotliwie nazwali Keanu. (Niestety, filmowcy nigdy nie pytają pary, czy tak jest Przerwa w punkcie ers, Johna Wicka ers lub Moje własne prywatne Idaho ers.) Dla naszego niewprawnego oka Harry wydaje się dobrze pasować do wychowywania kociąt ocelotów, równoważąc czułą pielęgnację i twardą miłość, której potrzebuje dziki, ale zależny kot, taki jak Keanu. Nie żeby to było łatwe – w pobliżu grasuje duży, terytorialny samiec; ugryzienie pająka przyprawia Keanu o mdłości na noc; trudna lekcja jest wyciągnięta, gdy kot atakuje kajmana, który jest trochę za duży i o wiele za szybki. W ostatnich miesiącach przed wypuszczeniem Keanu na wolność Harry niepokoi się i martwi podczas pierwszej samotnej nocy kota w dżungli, poza wybiegiem. Więź nieuchronnie musi zostać zerwana, a Harry, próbując odpędzić kota, warczy i gwałtownie uderza. Wspólny wątek wszystkich tych incydentów: czy samopoczucie psychiczne Harry'ego jest zbyt nierozerwalnie związane ze zdrowiem i postępami kota? Harry często popada w głęboką, ciemną depresję i nadal ma zdolność do samookaleczenia. To bardzo podkreśla jego związek z Samanthą. „Jestem w najpiękniejszym miejscu na świecie” — lamentuje Harry — „i nie mogę być, kurwa, szczęśliwy”.
Jakie filmy ci to przypomni?: Żbik rysuje ścisłą paralelę z nagrodzonym Oscarem w 2021 r. dokumentem Mój Nauczyciel Ośmiornicy , w którym twórca filmów przyrodniczych opisał życie ośmiornicy jako sposób na radzenie sobie z depresją.
Przedstawienie warte obejrzenia: Nie odsuwając na bok bardzo realnego i empatycznego bólu ludzi na zdjęciu, ale jeden kluczowy element nadaje tej ciężkiej tematyce niezbędne chwile lekkości: Częste ujęcia bawiącego się i skubiącego kociaka ocelota.
Pamiętny dialog: Harry czuje frustrację każdego rodzica, kiedy błaga Keanu: „Po prostu. Jeść. Twój gryzoń!
Płeć i skóra: Nic.
Nasze podejście: Im bardziej rozwija się historia Harry'ego i Keanu, tym bardziej staje się krucha. Harry wierzy, że jedynym sposobem na złagodzenie bólu związanego z atakami lęku jest skaleczenie się. Widzimy zaskakująco intymne nagranie, na którym Harry i Samantha gwałtownie się kłócą, gdy wydaje się, że ich związek osiąga swój ostateczny cel. Nie jest pewna, czy powinna mu pomóc, czy go zostawić, i przyznaje, że trudne relacje z ojcem utrudniają jej podjęcie decyzji. Harry wie, że nie ma wyboru i musi pożegnać się na zawsze z Keanu, rzeczą, którą kocha najbardziej, ponieważ tak jest najlepiej dla kota. I pozwoli Keanu biegać swobodnie w jednym z najbardziej brutalnych środowisk naturalnych na świecie. Nie ma gwarancji ani dla człowieka, ani dla kota.
Mądrze Frost i Lesh wycofują się i pozwalają, by ich film stawiał pytania bez osądzania. Czy sytuacja i zachowanie Harry'ego są negatywne, czy też jesteśmy świadkami bólu postępu? (Czasami pocieszająca jest świadomość, że Harry nie zawsze był sam w dżungli – ktoś musi być obecny, aby sterować kamerą, chociaż filmowcy nigdy nie włączają się bezpośrednio w narrację.) Tak czy inaczej, film oddaje niechlujną prawdę o Harrym – i może ogólnie zdrowie psychiczne – może to być niezadowalające dla każdego, kto szuka filmu dokumentalnego z uporządkowanym zakończeniem, ale mimo to jest szczery i wpływowy. Żbik opowiada o kapryśnej naturze szczęścia i właśnie tam metafora dzikiego zwierzęcia ostatecznie się rozpada – szczęście przychodzi i odchodzi, ale w przeciwieństwie do przebiegłego ocelota, powróci.
Nasze wezwanie: STRUMIENIUJ TO. Mimo że Żbik twierdzi, że nie ma łatwych rozwiązań problemów Harry'ego, jest to jednak pamiętny i na przemian surowy i piękny portret mężczyzny i jego zdolności do kochania kota, który desperacko tego potrzebuje.
John Serba jest niezależnym pisarzem i krytykiem filmowym mieszkającym w Grand Rapids w stanie Michigan. Przeczytaj więcej o jego pracy na johnserbaatlarge.com .