W grudniu 1994 roku wszystko się rozpadło. Niepomyślne słowa, którymi należy rozpocząć odcinek Narcos: Meksyk , ale dokładne. Po zimnej retrospekcji do pierwszego spotkania Amado Carrillo Fuentesa ze swoim poprzednikiem, Félixem Gallardo – na wybiegu jego pierwszego samolotu, nie mniej – odcinek zatytułowany „Ostatni taniec” rozpoczyna się wraz z komentarzem reporterki Andréi Nuñez, opowiadającym, jak gospodarka załamała się pod rządami nowego prezydenta kraju. W odpowiedzi jego sojusznicy i zwolennicy wywiesili poprzedniego prezydenta do wyschnięcia. Uciekając do Irlandii, jego główny sponsor Carlos Hank González staje się bardziej niż kiedykolwiek zależny od nieskrępowanego przepływu kokainy i gotówki do i z kartelu Juárez Amado. Co mogłoby pójść źle?
Wiele, jak się okazuje. Amado przetrwa kryzys gospodarczy stosunkowo bez szwanku; ponieważ jego pieniądze są w dolarach, a nie w peso, jego fortuna w Meksyku podwoiła swoją wartość. Ale presja Hanka, w połączeniu z jego doświadczeniem w obserwowaniu, jak imperia kierowane przez Pablo Escobara, Gallardo i kartel z Cali upadają jeden po drugim, sprawiły, że Amado jest w zadumie. Dzieje się to podwójnie, gdy jego nowy partner z North Valley, Henao, powie mu, że wschodzący kartel kolumbijski planuje zabić Pacho Herrerę podczas podróży do Meksyku, na wypadek, gdyby kiedykolwiek zmienił zdanie i zaczął naprawdę rozmawiać z kolumbijskim rządem, zamiast przyjąć klapsa na nadgarstku. (Pomimo tego, że wygląda i brzmi z żalem, Amado nie ostrzega Pacho, gdy ma nadarzającą się okazję.)
Tak więc, dość szokująco, Amado zaczyna planować opuszczenie imperium, które zbudował. Wysyła torbę pełną gotówki do żony, z którą nie żyje, odwiedza grób córki i wysyła swoją kubańską dziewczynę Martę akt do willi na zboczu góry w Chile, gdzie ma nadzieję do niej dołączyć. Jeśli będę ostrożny, zrób to dobrze, mówi, mogę zacząć od nowa. Przekonamy się.
Przez cały czas nowy sojusz między Amado, Chapo i Mayo nadal przynosi zyski, pozostawiając Arellanos na własnym terenie Tijuany. Podczas gdy Enedina zachęca swojego brata Benjamína do przeprowadzki do nowej kryjówki – do czego nie chce się robić, ponieważ jego chora córka jest leczona przez pobliskich lekarzy – wysyła również swojego głównego zabójcę Barrona, by szukał Alfredo Hodoyana, narkojuniora, którego kłopoty z prawem pozostawiają Odsłonięci Arellanos.
Na nieszczęście dla Walta Breslina, który obiecuje uwięzionemu bratu Alfredo, Alexowi, że zapewni Alfredowi bezpieczeństwo, jeśli Alex wykrztusi jego lokalizację, Arellanos znajdują go pierwsi. Ale w desperacji, by uzyskać wyniki dla swoich szefów w domu, Walt okłamuje Alexa, mówiąc mu, że Alfredo zniknął (jako zaginiony, a nie martwy), zanim armia dotarła do jego kryjówki. Jedyną nadzieją Alexa, jak mówi Walt, jest pomóc im przejrzeć podsłuchy w poszukiwaniu jakichkolwiek wskazówek co do miejsca pobytu Arellanos.
Poboczne wątki z udziałem reportera z Tijuany, Andréi i Juareza, Victora, służą przede wszystkim do zademonstrowania wpływu krachu gospodarczego z 1994 roku i dewaluacji peso. Gazeta Andréi traci reklamodawców na lewo i prawo, ale ona i jej współpracownicy nadal prowadzą dochodzenie w sprawie powiązań między Carlosem Hankiem Gonzalezem, kontrolerem nielegalnego funduszu rządzącej partii PRI, a kartelem Juárez. W pewnym momencie źli faceci muszą przegrać, prawda? pyta swojego informatora PRI. Nie wstrzymuję oddechu.
Tymczasem Victor traci pracę z powodu cięć budżetowych i rozpoczyna nowy występ jako bramkarz w jednym z klubów Vicente Carrillo Fuentes. Kiedy nie jest zajęty rozwalaniem głów lub kłótniami ze swoją cierpliwą żoną (ta stara Narcos czuwania), nadal czuwa nad pracownikami fabryki. Kiedy widzi, że jeden z nich wsiada do fantazyjnego samochodu pasującego do opisu pojazdu, do którego ostatnio widziano jego pierwotną ofiarę morderstwa, rusza w pościg, tylko po to, by zniweczyć jego największą szansę na odnalezienie zabójcy.
Bez strzelaniny kończącej odcinek, która by go zakotwiczyła, prawdziwą atrakcją tego odcinka jest po prostu występ José Maríi Yazpika jako Amado. Za moje pieniądze, może z wyjątkiem Pacho Herrery Alberto Ammanna, jest on najbardziej interesującym narco od czasów Pablo Escobara Wagnera Moury, ze swoim charakterystycznym, całkowicie czarnym zespołem i chudą ramą, lustrzanym odbiciem dorky bluz i kiepskiej sylwetki Pabla. Pablo był terrorystą, który ubierał się jak facet biegnący do sklepu o 22:30 po zakupy spożywcze; Amado to śmiały narkobilioner, którego chłodna i pewna siebie powierzchowność maskuje, jak bardzo jest nieswojo z powodu swojego sukcesu. Masz wrażenie, że jakaś jego część żałuje, że nie wsiadł do tego samolotu na tamtym pasie startowym i po prostu odleciał.
Sean T. Collins ( @theseantcollins ) pisze o TV dla Toczący Kamień , Sęp , New York Times , oraz gdziekolwiek będzie go mieć , naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.