Świat przerażających filmów dokumentalnych jest pełen drobnych linii. Ludzie oglądają te filmy, by przeszkadzać im szaleństwo prawdziwego życia, ale jest różnica między próbą wyciągania wniosków z mrocznej części historii a wykorzystywaniem najgorszego momentu w życiu człowieka. Jest jeden dokument, który pięknie radzi sobie z tym spacerkiem po linie: Oszust kroczy między tymi dwoma skrajnościami, dostarczając film, który jest zarówno szokujący w przedstawieniu tego oszusta, jak i rozdzierający serce w refleksjach na temat tego, co jedna rodzina mogłaby przeoczyć, aby odzyskać utraconego syna.
Wyreżyserowany przez Barta Laytona brytyjsko-amerykański dokument nie czeka długo, zanim ujawni swój ogromny skręt w lewo. Oszust zaczyna się od zbadania tragicznego zaginięcia Nicholasa Barclaya, chłopca z Teksasu, który zaginął w wieku 13 lat w 1994 roku. W wypełnionych łzami wywiadach rodzina Barclay opowiada, jak słodki i kochany był blondyn o niebieskich oczach. Mniej więcej trzy lata po zniknięciu Barclaya na scenę wkroczył prawdziwy temat tej wypaczonej historii. W 1997 Frédéric Bourdin, francuski oszust, został przyłapany na podszywaniu się pod Barclaya. Jednak nie został złapany przez rodzinę Barclaya, która go wtedy mieszkała. Został aresztowany przez władze prowadzące dochodzenie w sprawie zarzutów Bourdin-as-Barclaya, że był poważnie maltretowany.
Najbardziej denerwująca część Oszust nie jest tak dobrze, że Bourdin wypada jako Barclay. W ten sposób w najmniejszym stopniu nie przypomina zaginionego chłopca. Podczas gdy Barclay miał blond włosy i niebieskie oczy, Bourdin ma ciemne włosy i oczy. Barclay był amerykańskim nastolatkiem; Bourdin mówi z francuskim akcentem. Zaginioną osobą w centrum tego dokumentu był 13-letni licealista. Kiedy Bourdin udawał Barclaya, miał 23 lata.
To absolutnie niewiarygodna historia, a film dokumentalny odzwierciedla to niedowierzanie. Layton przerzuca między długimi wywiadami z Bourdinem, wyjaśniającymi dokładnie, w jaki sposób dowiedział się o zaginionym chłopcu i podszywa się pod niego, a wywiadami z zszokowaną rodziną Barclaya. Prawie każdy rodzic przysięgałby, że może zidentyfikować własne dziecko, ale w przypadku rodziców Barclay byli prawie całkowicie niezdolni do zrobienia tej prostej rzeczy, co doprowadziło do ich przerażającego upadku.
W miarę rozwoju historii Oszust staje się mniej opowieścią o wiedzy Bourdina w dziedzinie oszustów, a bardziej o ciemnej stronie optymizmu. Niektórzy członkowie rodziny Barclaya przyznają, że nie do końca wierzyli, że znaleziony mężczyzna był z nimi spokrewniony, ale w większości przypadków akceptacja przez tę rodzinę tytułowego oszusta sprowadza się do nadziei. Ta rodzina bardziej niż cokolwiek chciała wiedzieć, że ich syn jest bezpieczny i żywy. Kiedy więc pojawił się młody człowiek i spełnił swoje nadzieje, objęli go z francuskim akcentem i wszystkim.
Chociaż to nie jest dokładnie ta sama historia, Oszust Badanie dotyczące wpuszczania nieznajomych do świętego królestwa rodziny nie różni się od tych z 2009 roku Sierota . Wyreżyserowany przez Jaume Collet-Serra thriller psychologiczny opowiada historię rodziny, która adoptuje tajemniczą dziewczynkę. Ale ku ich przerażeniu wkrótce dowiadują się, że osoba, którą przywieźli do ich domu, to tak naprawdę mordercza 33-latka.
Sierota Historia bardziej przypomina przypadek Barbory Skrlovej , 33-letnia kobieta, która miesiącami udawała 13-letniego czeskiego chłopca. Ale fikcyjne czy nie, wszystkie trzy historie są głęboko niepokojące. Jeśli szukasz w październiku filmu dokumentalnego, który wprawi Cię w halloweenowy nastrój, nie zrujnując całkowicie Twojego tygodnia, sprawdź Oszust . To niepokojąca historia z życia wzięta, która nadal pozwoli Ci spać w nocy.
Gdzie streamować Oszust