Czyli pomimo kłopotów społecznych Zgaga spowodował, że film (i książka, przeczytaj tę wspaniałą książkę !) wydaje się takim prezentem. (Sam Bernstein potępił swoją byłą żonę, gdy powieść została opublikowana, ale trudno jest mu współczuć po tym, jak zrujnował jej życie). Weź to od kogoś, kto oglądał ten film prawie w pętli po zerwaniu: mając Norę Ephron przeprowadzić cię przez romantyczne rozczarowanie i złamane serce jest niesamowicie uzdrawiające; tak też ogląda to wszystko uosabiane przez Meryl Streep, która wykonuje mój ulubiony występ w swojej karierze jako Rachel, balansując gorzkością ze słodyczą, doskonale wiedząc, że musi jakoś się zebrać.
parada z okazji Święta Dziękczynienia online
Gdyby Zgaga znajduje ukojenie w nieszczęściach życia, Ironweed robi dokładnie odwrotnie. Z udziałem Nicholsona i Streepa (którzy prowadzą świetną obsadę, w skład której wchodzą także Tom Waits, Diane Venora, Fred Gwynne i Nathan Lane), adaptacja nagrodzonej nagrodą Pulitzera powieści Williama Kennedy'ego Héctora Babenco jest ponura i ponura - przedstawia epokę depresji Albany może być tym, jak Ephron widziała Waszyngton, kiedy musiała się tam przenieść - ale oferuje również dwóch działających tytanów na szczycie ich gry.
Nicholson jest głównym bohaterem tego filmu, grając Francisa Phelana, byłą gwiazdę baseballu, której życie jest w rozsypce. Nie mam na myśli tego lekko: Francis, dręczony śmiercią syna, za którą jest winny, jest przygnębionym włóczęgą, który zatacza się przez życie (i Albany) w poszukiwaniu towarzystwa i picia. W całym filmie odnajduje je wielokrotnie, a także wizje zmarłych w przeszłości, których skrzywdził w takiej czy innej formie. To oszałamiające widzieć Nicholsona grającego tak żałosną, bezradną postać; zazwyczaj jest pełen wigoru i brawury (tym ostatnim wciąż nasyca swoją kreacją Franciszka, zwłaszcza gdy wspomina bardziej triumfalne chwile w swoim życiu).
Streep gra Helen Archer, koleżankę Francisa, towarzyszkę picia i sporadyczną kochankę. Jej osobista historia nie jest tak zdefiniowana w filmie, co pozwala Streep na wykonanie swojej najlepszej pracy, wypełniając luki w swoim występie. Kiedy kręciła film, nie miała jeszcze czterdziestki, to imponujące widzieć, jak Streep gra kobietę, która została tak pobita przez świat, że jest praktycznie ponadczasowa. Ale pod całym tym żwirkiem kryje się iskierka, zwłaszcza gdy Helen śpiewa z pełnym gardłem utwór w ginowni, prowadząc pijany śpiew, który prawie kradnie film Nicholsonowi.
Jeden z najsmutniejszych momentów Ironweed przychodzi pod koniec tej wspaniałej sceny, kiedy jasne jest, że Helena nie ma talentu (wypiła to wszystko, jeśli miała jakiś na początku), a jej najwspanialszy moment jest po prostu fantazją, aby poradzić sobie z własnym horrorem świat. Francis też tam jest, ale nie może jej uratować - nie może nawet uratować siebie. Chociaż trudno jest polecić taki bzdury film, zwłaszcza obok czegoś znacznie lżejszego i dowcipnego, Ironweed oferuje mistrzowskie warsztaty z udziałem dwóch gwiazd (które za ten film otrzymały nominacje do Oscara). Ironweed służy jako zaskakujący komplement Zgaga dzięki Nicholsonowi i Streepowi, bo te dwa filmy - w odstępie roku - ukazują dwóch artystów u szczytu swoich możliwości.
Tyler Coates jest pisarzem mieszkającym w Los Angeles.
Gdzie streamować Zgaga
kiedy wychodzą pogromcy duchów?
Gdzie streamować Ironweed