Dramat z 2014 roku Czarny czy biały - świeżo na Netflix - to najnowszy film w niezwykłej karierze filmowca Mike'a Bindera. W latach 90. zasłynął jako reżyser komedii ( Blankman , Fourplay ) przed przejściem na przynętę z nagrodą AARPie, taką jak Panować nade mną i jego najlepsze dzieło, Upside of Anger . Podobnie jak ten ostatni film, Czarny czy biały wciela się w Kevina Costnera jako kogoś, kto pije i pije, a kiedy nie pije, prawdopodobnie ukradkiem drinka. Jego folię gra Octavia Spencer, dlatego otrzymujemy tytuł filmu. Tak, dotyczy skomplikowanej kwestii nierówności rasowych. Pytanie, czy robi to kompetentnie.
CZARNY CZY BIAŁY : STREAM TO CZY POMIŃ?
Streszczenie: Elliott Anderson (Costner) siedzi oszołomiony na korytarzu szpitalnym. On potrzebuje golenia. Potrzebuje przytulenia. On potrzebuje drinka. Jego żona właśnie zginęła w wypadku samochodowym. Pociesza go jego kumpel i współpracownik z firmy prawniczej Rick (Bill Burr). Elliott wraca do swojego gigantycznego domu prawniczego z lodówką tak szeroką, że można by pomylić ją z drzwiami garażowymi. Zostaje przytulony przez gospodynię, chwyta butelkę whisky, nalewa dwie duże, sztywne i wychodzi przy basenie i przechodzi nad napisem, zainspirowany prawdziwymi wydarzeniami (co sprawia, że jest to prawie ŁODZIE - oparte na prawdziwej historii, oczywiście - film). Budzi się w krawacie i we mgle kaca. Jego wnuczka Eloise (Jillian Estell) musi iść do szkoły. Próbuje rozczesać jej afro loki, po czym gubi się po drodze. Pomyślał o nieobecności jej ukochanej babci, po czym udaje się do domu, aby wskoczyć z powrotem do butelki. Zanim musi odebrać Eloise, jest wyluzowany. Rick go prowadzi. Przekazuje dziewczynie wiadomość, a oni siedzą na ławce i płaczą.
Zobaczmy, kto, co i dlaczego. Eloise ma siedem, może osiem lat. Elliott i Carol (grany przez Jennifer Ehle w sekwencjach snów) wychowali ją, ponieważ ich córka zmarła w wieku 17 lat podczas porodu Eloise. Ojciec dziewczynki, Reggie (Andre Holland), był nieobecny od trzech lat; on jest czarnym człowiekiem, byłym więźniem i narkomanem z południowo-środkowego Los Angeles. Matka Reggiego, Rowena (Spencer), przyjaźniła się z Carol i dlatego ma dobre relacje z Eloise. Ale Elliott po prostu nie lubi Roweny, myślę przede wszystkim dlatego, że wierzy, że nie ma pojęcia, jakim okropnym człowiekiem jest jej syn. Zrozumiałe, że chce częściej widywać Eloise - Rowena ma wielką, kochającą, radosną sieć przyjaciół i rodziny, z której, jak sądzi, skorzystałaby dziewczyna. Elliott jest dla niej dupkiem, a jest jeszcze gorzej, gdy sugeruje wspólną opiekę nad dzieckiem. Kiedy sugeruje, że może ogólnie nie ceni sobie czarnych ludzi, jeży się. Prowadzi więc legalną batalię, na czele której stoi jej brat prawnik Jeremiah (Anthony Mackie), który natychmiast chce nazwać Elliotta rasistą.
W międzyczasie Elliott jest zbyt stary (lub zbyt pijany), by zrozumieć pracę domową Eloise, więc najpierw zatrudnia Duvana (Mpho Koaho), aby ją uczył, a potem woził go po okolicy (bo jest zbyt pijany). On naprawdę kocha swoją wnuczkę, a ona naprawdę go kocha (mimo że zawsze był pijany). Elliott ma zły nawyk wstawania rano i napełniania swojego bardzo dużego kubka kawy drogim bimberkiem z białego faceta - nawet w pierwszym dniu rozprawy. Rowena dąży do pełnej opieki. Elliott stara się zachować pełną opiekę. Rick każe Elliottowi wyluzować przy piciu, ale w każdym ujęciu salonu faceta wózek z alkoholem zajmuje 75 procent kadru. Potem pojawia się Reggie i jeśli wcześniej myślałeś, że Elliott był wściekłym facetem, to jeszcze nic nie widziałeś.
Zdjęcie: Everett Collection
Jakie filmy ci to przypomni ?: Czarny czy biały ląduje gdzieś pomiędzy Pomoc i Upside of Anger . Wiesz też, jak to zrobić Historia małżeńska czy te sceny, w których obie strony postępowania rozwodowego spotkały się ze swoimi prawnikami, granymi przez Raya Liotta i Laurę Dern, a później Alana Aldę, były jednymi z najlepszych scen w filmie? Dobrze, Czarny czy biały ma podobne sceny, ale są one przeciwieństwem najlepszych scen.
Wydajność, którą warto obejrzeć: Costner może zrobić to szarpanie korbą przez sen, a Butler wnosi energię, ale postać ją zawodzi. Jako sędzia nadzorujący walkę o opiekę, Paula Newsome ukrywa postawę nieprzejednania z TEGO i wykonuje większość swoich kilku scen.
Niezapomniany dialog: Rick i Elliott oceniają swój sprzeciw prawny:
Rick: Ten facet ma sześć różnych stopni!
Elliott: Wiesz, ile stopni ma twój termometr doodbytniczy w domu, Rick?
Płeć i skóra: Żaden.
Nasze podejście: Nie jestem pewien, czy ten scenariusz wymaga ponownego napisania, czy po prostu powinien zostać wrzucony twarzą do niszczarki. To dziwnie rozległa, płytka historia, opowiedziana z punktu widzenia Elliotta, chociaż nigdy nie mamy pojęcia, kim jest ten facet pod jego kipiącym wściekłością, jaki był przed śmiercią jego żony, jaki był przed śmiercią jego córki, czy jest dobrym prawnikiem lub był dobrym mężem, chociaż okazuje szczere przywiązanie do swojej wnuczki. Rozsądni ludzie zgodziliby się, że pozwolenie Eloise na przebywanie z ciepłą, żywą, muzycznie nastawioną, włączającą, kochającą zabawę rodziną Roweny byłoby dobrą rzeczą, ale Elliott najwyraźniej wolałby trzymać ją z sobą w swoim gigantycznym, chłodnym domu, sympatycznie głupkowaty nauczyciel i zawsze dużo obszernej, pustej przestrzeni.
Ale odwiedza dom Roweny i marszczy nos z całej radości. Dlaczego? Ponieważ wszyscy są czarni? Ponieważ wszyscy są związani z Reggiem, mężczyzną, którego nienawidzi z pasją i obwinia za śmierć swojej córki? Czy to film o żalu? Wściekłość? Uzależnienie? Rasizm? Tak i nie. Tak, ponieważ te elementy są obecne. Nie, ponieważ są wrzucane na chybił trafił, jakby Binder poruszał tematy rozmowy, ale nigdy tak naprawdę ich nie poruszał. Film balansuje niepewnie na granicy klisz białych zbawicieli i przedstawia stereotypy tylko po to, by je obalić - np. Rowena, która mieszka w sąsiedztwie zrujnowanej apteki, ale jej dom jest kolorowy i przestronny i prowadzi sześć firm. jej garaż. Binder stara się zrównać uzależnienie Reggiego od cracku z alkoholizmem Elliotta i tak, oboje są kłopotliwi, ale ledwo omija ideę, że jeden jest głęboko uwikłany w rasistowskie spojrzenie na czarną społeczność, a drugi jest społecznie akceptowanym nałogiem, który biały facet może funkcjonalnie uciec i nadal być bogaty i potężny.
Najdziwniejsze jest to, Czarny czy biały Niewrażliwość kulturowa jest jednym z elementów niezwykle zagmatwanego scenariusza. Jest to niezrozumiały bałagan wodnistych pomysłów, które pojawiają się na szablonowych rodzinnych melodramatach i scenach z sali sądowej przerywanych zdjęciami reakcji. W połowie bezmyślnie zapewnia, że PRAWNIKÓW to prawdziwi złoczyńcy, poprzez sceny, w których zespół prawników każdej ze stron popycha Elliotta i Rowenę do brzydoty, gdy wyglądają na zaniepokojonych - a potem tak naprawdę nigdy nie zgłębia ich obaw. I czy tak naprawdę kupujemy główny konflikt? Niechęć między Elliottem a Roweną jest nieszczera. Istnieje tylko po to, by film mógł istnieć. Historia jest pełna wynalazków i zwieńczona serią narracyjnych skrótów tak niesamowitych, jakby Binder zamienił mózgi niektórych postaci na prostsze, aby mógł dojść do schludnego, oszałamiająco fałszywego wniosku. Spencer wygłasza przemówienie, a Costner przemawia i obaj są skandaliczni pisemny nieuchronność zamiast szczerego nawoływania przyzwoitych ludzi - czytaj: przekonujące postacie - z wadami. Nie jestem do końca przekonany, że Elliott jest nawet przyzwoitym człowiekiem, pomimo nalegań filmu. Właściwie nie jestem przekonany do żadnego z tych bzdur.
A tak przy okazji, co o tym wszystkim myśli biedna Eloise? Kto wie. Nie jest postacią, kiedy powinna być najważniejszą postacią.
Nasze wezwanie: POMIŃ TO. Czarny czy biały jest przeważnie okropne. Ma coś do powiedzenia, hm, rzeczy i rzeczy, ale nie bardzo wie, co to jest.
John Serba jest niezależnym pisarzem i krytykiem filmowym mieszkającym w Grand Rapids w stanie Michigan. Przeczytaj więcej o jego pracy w johnserbaatlarge.com lub śledź go na Twitterze: @johnserba .