Ostrzeżenie: ten artykuł zawiera spoilery dotyczące Rajskie ptaki, który jest teraz przesyłany strumieniowo na Amazon Prime.
Przez pierwszą godzinę Rajskie ptaki , nowy dramat napisany i wyreżyserowany przez Sarah Adina Smith, który jest teraz przesyłany strumieniowo na Amazon Prime Video, założyłem, że wiem, dokąd zmierza ta historia. Założyłem, że postać Kristine Froseth – niesamowicie utalentowana baletnica o imieniu Marine, która jest także córką amerykańskiego ambasadora Francji – była konkurencyjna do tego stopnia, że była niestabilna. Założyłem, że postać Diany Silvers – równie utalentowana baletnica o imieniu Kate, która wywodzi się z klasy robotniczej w Stanach Zjednoczonych – była słodka, naiwna i zdecydowanie zbyt ufna wobec swojego nowego BFF. Co najgorsze, założyłem Rajskie ptaki był kolejnym filmem, w którym dwie rywalizujące ze sobą dziewczyny rywalizują o nudnego chłopca, mimo że wspomniane dziewczyny mają ze sobą znacznie więcej chemii.
Nie mógłbym być szczęśliwszy, gdy udowodniono, że się myliłem we wszystkich trzech założeniach. I chociaż może to być spoilerem, czuję się zobowiązany zapewnić wszystkie queerowe kobiety, które dostrajają się do oglądania Rajskie ptaki że tak, ten film jest gej. Nie jest to historia miłosna o szczęśliwej wieczności, ale wydaje się, że jest to historia miłosna, pełna pocałunków i wszystkiego innego. I dzięki Bogu, bo byłoby zbrodnią marnować chemię elektryczną, którą Froseth i Silvers emanują na ekranie.
Część geniuszu scenariusza Smitha — adaptacja powieści z 2019 roku Jasne płonące gwiazdy przez A.K. Małe — to wykorzystanie punktu widzenia. Historia opowiedziana jest z perspektywy Kate (Silvers), a jako publiczność ufamy Kate. Ona jest outsiderem w tym świecie elitarnego baletu, podobnie jak my. Kiedy przybywa do bezwzględnej akademii baletowej w Paryżu, gdzie będzie rywalizować o kontrakt na dołączenie do Opéra national de Paris – jak wszyscy nazywają nagrodę – sympatyzujesz z nią. Jest biedna, chuda, niezgrabna i nawet nie mówi po francusku. Z drugiej strony Marine (Froseth) jest całkowicie nieprawdopodobny. Jest bogata, drobna, cudowna i wygląda na wredną mieszkankę.
rajskie ptakiZdjęcie: Katalin Vermes
Powiedzieć, że Kate i Marine nie dogadują się przy pierwszym spotkaniu, byłoby niedopowiedzeniem. Dosłownie wdają się w bójkę na pięści po tym, jak Kate niechcący mówi coś nieczułego o zmarłym bracie bliźniaku Marine, Ollie, który niedawno odebrał sobie życie. Co gorsza, zostali przydzieleni jako współlokatorzy, ale szkoła nie zapewniła jeszcze ich pokoju drugiego łóżka. Ale wkrótce zaczynają się do siebie rozgrzewać. Na imprezie Marine wyzywa Kate do tańca: pierwszy, który przestaje tańczyć, to przegrany. Tańczą, aż zostaną obdarte, a potem każdy zgadza się przestać, licząc do trzech. Obaj dotrzymują słowa i przestają, co jest odurzającym ćwiczeniem zaufania. Od tego momentu są najlepszymi przyjaciółmi.
Już teraz pojawiają się romantyczne tropy, które znają czytelnicy fan-fiction: Rywale! Współlokatorzy! Wrogowie przyjaciół dla kochanków! Było tylko jedno łóżko! Ale jest też kilka przeszkód w kształcie chłopca, w tym męski tancerz baletowy Felipe (Daniel Camargo), z którym Marine spotyka się od niechcenia. Felipe jest najlepszym tancerzem w szkole i, jak mówi Marine, ktokolwiek zostanie z nim sparowany, z pewnością wygra nagrodę. Kate pewnego dnia wymyka się, by poprosić Felipe o pomoc w niektórych ruchach tanecznych; kończy z nim spać.
Nie trać wiary. Gdzie inne filmy poszły na nudne, heteroseksualne dziewczyny walczące o chłopięcą drogę, Rajskie ptaki stawia na o wiele ciekawszy, o wiele bardziej queerowy obrót wydarzeń. Zanim Kate wyznaje Marine, co zrobiła, druga dziewczyna już to przezwyciężyła. W rzeczywistości Marine ma swoje własne wyznanie: zdałem sobie sprawę, że nie byłem zazdrosny o to, że byłeś z Felipe, ale o to, że Felipe był z tobą.
Chociaż nie jest to całkiem wyraźne, jest to wyznanie miłości, jeśli kiedykolwiek je słyszałem. Ale na wypadek, gdybyś nadal myślał, że jesteś queerowy, Kate i Marine przypieczętowują umowę namiętnym pocałunkiem. Pokaż montaż, w którym są absolutnie zakochani w sobie, w tym moment, w którym Marine mówi, że chcę tylko wiedzieć, jak to jest. Być tobą. Czy to, czy to nie jest takie proste? Nazywaj mnie swoim imieniem- wpisz wibracje? Jest to dokładnie ta piękna, rozległa i teatralna historia miłosna queerowej damy, którą chcesz, aby była, i jestem bardzo wdzięczna scenarzystce / reżyserce Sarah Adinie Smith za zabranie jej tam.
Oczywiście nie kończy się to szczęśliwie. To historia ambicji i zdrady, choć nie w taki sposób, jak można by się tego spodziewać. Ale hej, po to jest fan-fiction.