Robi się coraz ciemniej. To jest niewątpliwa trajektoria Wszyscy nie żyjemy nabiera ostatnich odcinków, przynajmniej z miejsca, w którym siedzę. Istnieje oczywiście każda możliwość, że finał potoczy się w bardziej optymistycznym kierunku – ale ofiary, które zaczęły narastać w poprzednim odcinku, tylko się zwiększyły, a otaczające je miasto zostało zniszczone. Trudno nie pomyśleć, że serial może sprostać swojemu złowrogiemu tytułowi.
Sprawy zaczynają się kiepsko prawie natychmiast, kiedy zaledwie kilka minut po ponownym spotkaniu z córką On-jo, So-ju poświęca się, by uratować dzieci, które właśnie uratował przed hordami zombie. Aby podkreślić, jak całkowicie transformacja zombie eliminuje ludzkość z ludzi, których zaraża, odcinek pokazuje, że zombi So-ju ociera się o równie zombi-matkę Cheong-san – dożywotni sąsiedzi, z których każdy nie jest teraz w stanie nawet zauważyć, że istnieje drugi.
Dzieci utknęły na rusztowaniu na pobliskim placu budowy i mają ponure perspektywy na przyszłość. Wu-jin zastanawia się, czy przetrwanie można nazwać życiem, biorąc pod uwagę wszystkich przyjaciół i rodzinę, które już stracili. On-jo nalega, aby nikt inny się nie poświęcał; ona i Cheong-san obiecują, że porozmawiają jutro lub w przyszłym tygodniu, albo kiedykolwiek będą czyści, nakarmieni i bezpieczni.
Ale dzięki Gwi-nam nie nastąpi to w najbliższym czasie. Niepowstrzymany tyran śledzi ich do ich kryjówki i dochodzi do walki, w której Cheong-san zostaje ugryziony. Po zepchnięciu Gwi-nama na ziemię, całuje On-jo na pożegnanie, a potem poświęca się — po krzyku w niebiosa, że jest najszczęśliwszym dzieckiem w szkole — by zwabić zombie szybem i z dala od reszty dzieci, którym udaje się uciec na pobliskie zbocze góry.
Nic z tego nie powstrzymuje Gwi-nam, Królika Energizera pół-zombi. Po pierwszym zabiciu łucznika Min-jae, który zamienia się w pełnego zombie, Gwi-nam ponownie śledzi Cheong-san i wreszcie wychyla oko. Złożone obietnice, obietnice dotrzymane.
Ten makabryczny pokaz – długo drażniony przez program i wreszcie dostarczony w prawdziwym horrorze – nie oznacza, że Gwi-nam zwycięży. Wręcz przeciwnie, Cheong-san złapał łobuza i upewnił się, że oboje zostaną pochłonięci przez wybuch bomby. Komendant stanu wojennego Hyosan wydał rozkaz zwabienia zombie do czterech miejsc za pomocą dronów emitujących głośny hałas, a następnie wysadzenia ich wszystkich do królestwa. Liceum Hyosan jest jednym z celów, a kula ognia, która go niszczy, zabija również naszego bohatera, Gwi-nama i Cheong-san.
W końcu dowódca nie może ponosić odpowiedzialności za niewinne życie, które właśnie zakończył. (W przeciwieństwie do pana Lee, który nie był w stanie spalić na śmierć swojego zarażonego dziecka i żony, dowódca jest żołnierzem i przeszedł przez to pomimo swoich zastrzeżeń). potem nagrywam Mea culpa , a następnie rozmawiając z żoną przez telefon, zabija się. Jest to rozwój, który łatwo zauważyć, jeśli znasz apokaliptyczny horror – nie po raz pierwszy mi o tym przypomina Stojak — ale niezależnie od tego, jest to kolejna smutna nuta, którą program postanowił zagrać, gdy dotrze do miejsca docelowego.
Jest tylko jeden odcinek Wszyscy nie żyjemy pozostając teraz, i jak zawsze, jest całkowicie możliwe, że serial upadnie na linii jednego jarda. Ale pozorne zabicie Cheong-sana – a przynajmniej jego przemiana w pół zombie, takiego jak Gwi-nam, Nam-ra i Eun-ji, obecnie przetrzymywanych przez wojsko jako królik doświadczalny – wskazuje, że jest to przedstawienie, które nie zadaje ciosów. Może nie tego oczekuje publiczność przygotowana na dreszcze, dreszcze, śmiech i mnóstwo akcji. Ale jak wskazuje parada znajomych twarzy, która doprowadziła do ich śmierci przez drony – widzimy wersje zombie Gyeong-su, So-ju, Min-jae, Na-yeon, matki Cheong-sana, Joon-yeonga i prawdopodobnie innych Spudłowałem – nikt nie wychodzi z tego bez szwanku.
Sean T. Collins ( @theseandtcollins. ) pisze o TV dla Toczący Kamień , Sęp , New York Times , oraz gdziekolwiek będzie go mieć , naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.