Kamera rozpoznaje konfrontację Im Odcinek 4 nadchodzi, zanim zrobią to postacie. Gdy Livia Emory pali na werandzie, na którym w nocy wisiały rasistowsko-karykaturalne lalki zwisające z miniaturowych pętli, Betty Wendell, architekt tej kampanii terroru, pali na swojej. Kiedy patrzą na siebie, kamera przybliża każdego z nich, zbliżając ich do siebie w umyśle widza; kiedy Livia w końcu przechodzi przez ulicę, by zmierzyć się z nemezis, ruch wydaje się nieunikniony.
Nie wyobrażam sobie życia w miejscu, w którym nie byłam potrzebna, mówi Betty Livii. Nie chciałbym, aby moje dzieci dorastały…
kto jest von holenderski?
Livia przerywa jej: Dobrze, że nie masz żadnych, prawda? strzela do tyłu, gładka jak jedwab. W ten sposób kładzie palec na jednej z wad, które prowadzą do manii Betty: Livia żyje ideałem rodziny nuklearnej, podczas gdy Betty nie może.
Po tej konfrontacji obie kobiety rozeszły się. Livia po raz pierwszy zwraca się do swojej agentki nieruchomości, Helen Koistra (Brooke Smith), w sprawie sprzedaży domu. (Ten serial ma powolne podejście do swoich przerażeń, ale nie do fabuły.) Kiedy dowiaduje się o lichwiarskich zobowiązaniach, z którymi wiąże ich kontrakt, nieco ją uspokoiła, dowiadując się od Helen, gdzie znajduje się druga rodzina Blacków w sąsiedztwo, The Johnsons.
Fakt, że pani Johnson (Anika Noni Rose) siedzi przy oknie, błogosławiąco uśmiechnięta, jeszcze przed przybyciem Livia, jest znakiem numer jeden, że z Johnsonami nie wszystko jest w porządku. Na przykład ich kompulsywnie czysty dom, każda powierzchnia nieskazitelna, meble owinięte plastikiem w ten sposób z połowy wieku. Są tam ręce pani Johnson, wyszorowane do krwi i zakrwawione zgodnie z instrukcjami mężczyzny, o którym mówi, że pomógł jej przejść przez wszystkie próby i udręki, którym poddawali ją jej biali sąsiedzi. Nazywa go mężczyzną w czarnym kapeluszu. To mężczyzna, którego Livia zna aż za dobrze.
W każdym razie Livia podróżowała do domu wiedźmy. I jak każda dobra wiedźma, pani Johnson ma dzieci gotujące w piekarniku. Jej własne dzieci.
Gdy Livia ucieka, Betty podróżuje do własnego domu horroru, neoklasycznej posiadłości jej bogatej rodziny. Potrzebuje pożyczki, aby sfinansować przeprowadzkę z sąsiedztwa, więc zwraca się do ojca ( Balast weteran Michael J. Harney). Nie jest uśmiechniętą postacią, ale nie wydaje się też tak sztywny i patrycjusz, jak można by się spodziewać. Dopiero gdy nalega, by Betty została na noc i wykąpała się, sam dla niej rysuje, okrutne drwiny jej matki (Lisa Banes) o starzejącej się twarzy Betty zaczynają mieć chory sens: jej matka postrzega ją jako rywalkę za seksualną uwagę jej ojca. Płacząc na myśl o wejściu do łazienki z tym mężczyzną, Betty ucieka bez czeku, który miała nadzieję odebrać, ale także bez ponownego wpadnięcia w kazirodcze szpony ojca. (W ten sposób największy potwór serialu jest humanizowany, nie po to, by usprawiedliwić, ale być może po to, by wyjaśnić.)
Przynajmniej Henry Emory ma lepszy dzień. Po tym, jak jego szef wyraźnie odradza go na imprezę biurową później tego popołudnia, Henry i tak postanawia się pojawić. Pomija nawet swojego przełożonego, by przedstawić się bezpośrednio szefowi firmy (Peterowi Mackenzie), z którym łączy ich wspólne doświadczenia wojenne w Europie, choć podczas dwóch różnych konfliktów. Na razie wystarczy wyrzucić z głowy upiornego stepującego Mana (Jeremiah Birkett).
reality TV wiadomości i plotki
Na początku wydaje się, że Ruby Emory też ma lepszy dzień. Odsuwa ją od stołu, przy którym siedzi sama, przez Doris (Sophie Guest), jedyne dziecko w całej szkole, które chce być jej przyjaciółką. Kierują się do piwnicy i szpiegują młodą parę uprawiającą seks, a potem chichocząc biegną do szafy z zaopatrzeniem, gdzie Doris nakłada makijaż Ruby i zachęca ją do wypróbowania się w drużynie cheerleaderek. (Jesteś najpiękniejszą kolorową dziewczyną, jaką kiedykolwiek widziałem, uchodzi za komplement nawet pozornie uprzejmej Doris, ale jeśli chodzi o Ruby, żebracy nie mogą wybierać; jej uśmiech szczerej radości z kwalifikowanego komplementu jest cicho rozdzierający serce.)
Dopiero gdy opiekun szkoły (Tim Russ) wpada i upomina Ruby za to, że nie radzi sobie lepiej, ponieważ wie, że musi to zrobić, biorąc pod uwagę jej rasę, staje się jasne, co być może powinno być oczywiste: Doris tam nie ma. Doris nie istnieje, przynajmniej tak jak Ruby czy opiekun. Gdy drzwi się zamykają, dostrzegamy, czym ona naprawdę jest: chodzącym trupem.
snl co mówisz
Dzień (dzień 6) kończy się Livia, która ciągnie całą rodzinę do nawiedzonego śmiercią domu Johnsonów, gdzie wpada, aby pokazać Henry'emu dowody przerażających zbrodni, których była świadkiem wcześniej tego dnia. Oczywiście nic nie ma, żadnych śladów. Kiedy prosi Rolanda (Moe Irvin), męża sparaliżowanego na wózku inwalidzkim pani Johnson, o potwierdzenie tego, co widziała, nie może odpowiedzieć, ponieważ podczas wojny stracił zarówno głos, jak i nogi. (Wojna nawiedza ten program niemal wszędzie, od traumatycznych doświadczeń Henry'ego, przez pokornego mleczarza przechwalającego się swoimi brudnymi czynami w Korei, po fabrykę Henry'ego zabezpieczającą kontrakt z Pentagonem).
Wreszcie Emoryowie wracają do domu. Kiedy dzieci śpią w łóżku, Livia i Henry zaczynają się kochać. Żaden z nich nie widzi podglądacza w rogu: Człowieka w Czarnym Kapeluszu (Christopher Heyerdahl). To jest przerażające, tak. Ale pod koniec tego długiego dnia, w którym tak wiele prób ucieczki było kwaśnych, trudno nie postrzegać tej postaci jako znaku, że to forma ucieczki też nie uratuje Emorys. Jako Major Garland Briggs, postać z innego wielkiego horroru, Twin Peaks , powiedział kiedyś, najbardziej przerażające jest to, że miłość nie wystarczy.
Sean T. Collins ( @theseantcollins ) pisze o telewizji dla Rolling Stone , Sęp , The New York Times , i gdziekolwiek będzie go mieć naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.