Horror powinien być przerażający. Jestem dość jednoznaczny, więc powtórzę: horror powinien być przerażający. Można by pomyśleć, że jest to dość prosta propozycja, ale obejrzyj kilka nominalnie horrorów, a zdziwisz się, gdy odkryjesz, jak wielu z nich wydaje się bezinteresownych podtrzymując tę centralną zasadę gatunku. Kraj Lovecrafta ? Kilka nudnych potworów CGI i rytm, który nigdy nie pozwolił, aby serial wywołał napięcie ani strach. Clarice ? Nieźle, jeśli chodzi o pokazy gliniarzy CBS, ale nawet nie gra tak samo sport tak jak Hannibal lub Milczenie owiec , nie mówiąc już o grze w ich lidze. Stojak ? W jakiś sposób wzięli najlepszą książkę największego autora horroru minionego stulecia i sprawili, że była tak przerażająca, jak jeden z tych filmów, które każą oglądać podczas pełnienia obowiązków jury. Oczywiście w ciągu ostatnich kilku lat odbyły się naprawdę przerażające programy… Kanał zero , Terror , Trzeci dzień , Twin Peaks: Powrót - ale zbyt często plewy przeważają nad pszenicą.
Dramaty telewizyjne powinny być sztuką. To może być trudniejsze do wyjaśnienia, ale znowu podwoę: dramaty telewizyjne powinny być sztuką. Powinny wyglądać tak, jakby przemyślano kompozycje, oświetlenie, montaż, użycie muzyki, inscenizację scen, tempo odcinka. Powinni zrobić więcej, niż jest to absolutnie konieczne, aby przekazać rytm postaci i postęp w historii. To jest coś, co łączy dosłownie wszystkie dramaty, na których Ci zależy, te warte cholery, które mają ze sobą wspólnego, a jednak jest ich zaskakująco mało, nawet jeśli istnieje bogaty materiał źródłowy, z którego można czerpać i tworzyć własne jako showrunner. Jego ciemne materiały wygląda dostojnie i bezwładnie, mimo że został zaczerpnięty z jednej z najbardziej ikonoklastycznych serii fantasy, odkąd Tolkien zrodził współczesny gatunek fantasy. Sokół i zimowy żołnierz jest dosłownie kontynuacją najbardziej lukratywnej serii filmowej w historii i został nakręcony z rozmachem reklamy sklepu meblowego. Ludzie zaczęli się kręcić WandaVision a wszystko to jest adaptacją tego na sezon Roseanne odcinek, w którym udają się na wyspę Gilligana - tak desperacko widzowie chcą, by telewizja coś zrobiła dodatkowy czyli tam, gdzie żyje sztuka.
Im jest straszne. Im jest sztuką.
transmisja na żywo nagród muzyki amerykańskiej
Wyreżyserowany przez Nelsona Cragga na podstawie scenariusza twórcy serialu i showrunnera Little Martina - który się osiedlił natychmiast jako potężny nowy głos w terenie - odcinek pilotażowy (dzień 1) Im (z napisami Przymierze ; jest pomyślany jako seria antologiczna)… jak mam to ująć… to się nie pieprzy. Od otwierającej się tęczówki na małym domku na prerii pokrytej krwistoczerwoną kroplą po kroplę krwistoczerwonego logo ICH, wie, kim chce być, i nie traci czasu na dotarcie tam. To przedstawienie o okropnościach, dosłownych okropnościach, rasizmie, a ani rodzina w jego centrum, ani widzowie oglądający go w domu nie mają szansy odetchnąć. To wszystko napięcie, cały strach, całe przerażenie.
Zobacz też
„Them” to horror sezonu, który trzeba obejrzeć
Americana z lat 50. wkrótce stanie się Twoim najgorszym koszmarem.Fabuła nie mogła być prostsza. Po niewidocznym, ale oczywiście tragicznym incydencie w ich domu w Północnej Karolinie - który zaczyna się od przerażającej kobiety (wybitny Dale Dickey) śpiewającego rasistowską balladę Old Black Joe i kończy się śmiercią niemowlęcia - Henry'ego i Livii Emory (Ashley Thomas i Deborah Ayorinde, obie znakomite) podbijają stawkę i przenoszą się do pięknego nowego domu na białych liliowych przedmieściach Los Angeles w Compton. Tam są natychmiast konfrontowani - i mam na myśli natychmiast , w tym programie nie chodzi o to, że może uda nam się ich wygrać, jeśli tylko damy mu szansę, marnując czas - przez rozpalony rasizm ich sąsiadów, na czele z platynową blondynką Betty Wendell (Alison Pill).
Miejscowe kobiety otaczają nowy dom Emory, parkując na leżakach i po prostu wpatrując się w dom, wybuchając obraźliwą muzyką. Podczas gdy zbierają się, by łamać rasistowskie dowcipy i przysięgać, że uczynią Compton gorszym miejscem niż to, skąd uciekli Emoryowie, ich mężczyźni piją w garażu i knują swój pierwszy duży ruch przeciwko rodzinie: zabicie ich uroczego psa, sierżancie.
Ale niektóre… rzecz bije ich do ponczu. Młodsza córka Emorysów, Gracie (do bólu urocza Melody Hurd), zaczęła komunikować się z panną Verą, fikcyjną autorką książki o manierach dla dziewcząt, którą czyta. Panna Vera nauczyła ją śpiewać Old Black Joe, a wykonanie tej piosenki przez Gracie sprawia, że uderzyła ją matka z głęboką traumą. (Gracie dodaje otuchy. Po przeprosinach Livii to chyba najbardziej brutalny emocjonalny rytm w tym odcinku.) A panna Vera czeka w kuchni, gdy Gracie budzi się w środku nocy, szukając swojego psa. Panna Vera ją atakuje, zupełnie jak gdakająca starsza pani Lśnienie zaatakował Danny'ego Torrance'a. A kiedy Henry budzi się i prowadzi śledztwo, znajduje sierżanta martwego w (bardzo wyraźnie nawiedzonej) piwnicy, z głową obróconą o 180 stopni.
obejrzyj 100 sezon 3 odcinek 6
To wystarczy, aby Livia zaskoczyła. Chwytając pistolet, który pieczołowicie ładowała, narzekając, że suki i skurwysyny robią sobie piekło nowego życia (znowu, serial pokazuje satysfakcjonujący brak ruchania się w odniesieniu do języka), biegnie z krzykiem na podwórko, celując pistoletem i krzycząc w niekontrolowany sposób. sąsiadom, aby sami zostawili swój dom. Sąsiedzi patrzą z przerażeniem. W końcu nie jest tak po prostu Ci ludzie zachowywać się w ten sposób?
Im opowiada o prawdziwym horrorze przymierzy rasowych, które wykluczały czarne rodziny z posiadania domów w niektórych dzielnicach i miastach. Harold zdecydował się przenieść do Compton, pomimo jego przeszłości, ponieważ są one obecnie nielegalne. Ale są inne sposoby na wyegzekwowanie hierarchii rasowej, o czym Betty i firma bardzo szybko zdają sobie sprawę. W istocie Livia i Henry odwracają fundamentalny, fundamentalny mit Ameryki - mit pioniera, wkraczającego do krainy, która ich nie wita - tylko że to biali są prawdziwymi dzikusami. Nie trzeba szukać dalej niż powstanie 1/6, nowe prawo głosowania Jim Crow w Gruzji, ustawa przeciwko transseksualistom w Arkansas lub zapał do niszczenia związków przez zamożnych rzeczników Amazona, firmy emitującej ten program. , żeby zobaczyć w tym prawdę.
Ale filmowo, Im to coś więcej. Chodzi o sposób, w jaki wygląda światło w słoneczne kalifornijskie popołudnie i jak wygląda noc w dobrze oświetlonym domu rodziny, która kocha swoje towarzystwo. Chodzi o kadrowanie Livii i Henry'ego przy krawędzi ekranu, gdy rozmawiają ze sobą, przekazując ich intensywność i intymność. (Jest ich zbliżenie po całowaniu, które jest po prostu boleśnie, zaciekle romantyczne). Chodzi o rodzaj edycji staccato, która przedstawia okropne wspomnienia Livii i brutalność jej obecnej sytuacji. Chodzi o to, aby oszczędzić publiczności wielu bzdur, które pozwolą Ci poznać, i przejść od razu do rzeczy, które są przerażające, nieprzyjemne i ważne. Chodzi o to, że czasami ból i strach, z którymi się spotykamy, są tak przytłaczające, że zawodzi nas słownictwo codzienności i musimy sięgnąć po to, co nadprzyrodzone, aby się uciec. Jest pięknie nakręcony. Jest starannie zredagowany. Jest napisane bezlitośnie. To najlepszy nowy program, jaki widziałem w tym roku.
Aew pełny bieg wolny strumień
Sean T. Collins ( @theseantcollins ) pisze o telewizji dla Rolling Stone , Sęp , The New York Times , i gdziekolwiek będzie go mieć naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.