W 2018 roku aktor Steven Yeun powiedział swoim przedstawicielom, że w swojej następnej roli chce zrobić coś ludzkiego.
W tym czasie, zwłaszcza jako aktor azjatycko-amerykański, w dużej mierze dostajesz do gry konstrukty, powiedział Yeun RF CB w niedawnym wywiadzie dla Zooma. Jego kolejne dwa filmy dostarczyły tego, czego szukał – Lee Isaaca Chunga Zagrozić , który przyniósł Yeunowi nominację do Oscara i, bardzo słusznie, filmową adaptację nagrodzonej Tony sztuki Stephena Karama, Ludzie , który otwiera się dziś w kinach i w Showtime.
żółta torebka Steve Madden
ten Ludzie— zaadaptowany na ekran i wyreżyserowany przez Karama w jego reżyserskim debiucie, opowiada historię rodziny Blake'ów, którzy zebrali się na kolacji dziękczynnej w podupadającym mieszkaniu swojej dwudziestokilkuletniej córki na Manhattanie. Erik Blake (Richard Jenkins) i jego żona Deirdre (Jayne Houdyshell) to biali robotnicy z okręgu rdzy w Pensylwanii. Tymczasem Yeun gra Richarda, bogatego Azjatycko-Amerykanina, który właśnie wprowadził się do swojej córki Brigid (Beanie Feldstein). W gównianej rezydencji Chinatown tłoczą się również starsza siostra Brigid, Aimee (Amy Schumer), którą właśnie porzuciła jej dziewczyna, oraz starzejąca się teściowa Erika, Momo (June Squibb), której demencja sprawiła, że jest bezradna.
To obsada, która może wydawać się imponująca, ale odrobinę eklektyczna. Ale oglądając to, zapomnisz ich przeszłe zasługi i zobaczysz tylko rodzinę – i wszystkie kipiące frustracje, dysfunkcje i dramaty, które towarzyszą temu słowu. Dla Yeuna była to szansa na pracę z grupą aktorów, którym bezgranicznie ufał, nie mówiąc już o roli, jaką chciał – człowieka.
Yeun rozmawiał z RF CB o swoim podejściu do postaci, jego związku z obsadą i – ponieważ nie mogliśmy się oprzeć – że Chodzący trup odniesienie.
Decydujący: W jaki sposób zaangażowałeś się w adaptację filmową Ludzie ?
Steven Yeun: Byłem w San Francisco na pokaz Palenie , faktycznie. Moi przedstawiciele w tamtym czasie pytali mnie w stylu: Hej, co chcesz zrobić? Czego szukasz? i o co ludzie pytają, a ja byłem, nie wiem. Po prostu chcę zrobić coś ludzkiego. Miałem na myśli to, że tak, gram człowieka w filmach, które robię. Ale w tym czasie, zwłaszcza jako aktor pochodzenia azjatycko-amerykańskiego, w dużej mierze dostajesz do gry konstrukty. Wiesz, urządzenia do fabuły i tym podobne. A ja pomyślałem, po prostu chcę być w czymś w pełni człowiekiem. Jednak tydzień później, jak: Hej, jest ta sztuka, którą robią w filmie. Chcą się z tobą spotkać. Przeczytałem to i pomyślałem, że to jest niesamowite. Cóż, wtedy powiedzieli mi, że Richard Jenkins był w środku, a ja powiedziałem: Tak, zrobię to.
Bardzo dosłowna interpretacja twojego pragnienia bycia w czymś ludzkim!
Zbyt dosłowne. Do momentu, w którym pomyślałem: Och, muszę to przyjąć.
Jak podszedłeś do swojego bohatera, Richarda, który jest outsiderem w tej rodzinie?
Musiałem dużo z tym zrobić. Myślę, że w rolę Richarda można by umieścić wiele osób, ale to się zmienia w zależności od tego, kim on jest. Dla mnie nie mogę uciec od bycia dzieckiem pochodzenia azjatyckiego w drugim pokoleniu. Ciekawe było granie z szacunkiem i sposób, w jaki powinieneś traktować starszych, a także sposób, w jaki Richard traktował swoich starszych, Erika i Dierdre – zwyczajny sposób, w jaki rozmawiał z nimi, prawie bez statusu. sposób. Nigdy nie było takiego uczucia – przynajmniej ja czułam – że Richard był pod rządami Erika. Zawsze wydawało się, że Richard oszczędził Erikowi rzeczy, które wiedział, ponieważ pochodzi z bogatej rodziny. W związku z tym istnieje wiele interesujących informacji o statusie, którymi można się poruszać.
Richard czuje się w dzisiejszych czasach jak wielu milenialsów. Czuje się trochę zagubiony, trochę próbuje znaleźć swój cel. W jego przypadku jest trochę aresztowany przez swój przywilej. Szuka czegoś, czym wszyscy jesteśmy. Jest świadomy swojej depresji. Jest świadomy swojej zdolności do uzyskania pomocy, co w rzeczywistości jest bardzo rzadką rzeczą, szczególnie będąc Amerykaninem pochodzenia azjatyckiego lub Amerykaninem z Korei, w tej sytuacji.
Więc mówisz, że sposób, w jaki Richard podszedłby do rozmowy ze swoimi teściami, nie jest taki, jak rozmawiałbyś ze swoimi teściami w sytuacji związanej z Świętem Dziękczynienia.
Tak. Myślę, że w dużej mierze to, co pozwala mu usunąć się ze statusu tego wszystkiego, to jego bogactwo. I to są małe, małe, kluczowe punkty, o których mówimy. Sposób, w jaki pyta tak od niechcenia: Jak idzie praca, Erik? Sposób, w jaki przypadkowo spada, Och, więc po rejsie unikałeś miejsc turystycznych? Nie wiedząc, że są to dokładnie ci ludzie, którzy byliby w turystycznych miejscach. Naprawdę rozumiesz, jak dokładny i prawdziwy Stephen napisał scenariusz.
Zdjęcie: A24
Opowiedz mi o filmowaniu w tym mieszkaniu. Czy było to dla ciebie tak samo klaustrofobiczne, jak czuli się widzowie, którzy to oglądali?
Przestrzeń miała swój własny charakter. Nasi scenografowie byli niesamowici. Naprawdę zrekonstruowali mieszkanie w Chinatown, aż do każdego słupka, plamy wody i baniek wody na ścianie. Chłód podłóg — oryginalna podłoga, jak sądzę, że dostał z pewnych miejsc. Szaleństwem było wejść w to miejsce, bo zbudowali nawet wewnętrzny dziedziniec. Ten wewnętrzny dziedziniec dosłownie istniał! Możesz usunąć z niego niektóre ściany, abyśmy mogli uzyskać kąty, których nie bylibyśmy w stanie zrobić, gdybyśmy kręcili go na miejscu. To było naprawdę dobrze przemyślane, aby osiągnąć to, co moim zdaniem próbował osiągnąć Stephen, czyli uczucie podglądania.
Ciągle powtarzam, że to pierwszy film, jaki kiedykolwiek widziałem, który naprawdę przypomina sztukę. Widziałem inne filmy, które pochodzą ze sztuk teatralnych i albo gubią się w tłumaczeniu, albo nigdy nie są tak wciągające, jak podczas spektaklu. [Karam] wiedział, co sprawia, że doświadczenie teatralne jest tak wyjątkowe, i zamiast komunikować się jeden do jednego, aby przenieść to do filmu, użył języka filmowego, aby osiągnąć to samo uczucie. To jest bardzo wykwalifikowana i niesamowita rzecz do zrobienia.
To niesamowita obsada, łącznie z tobą, i wszyscy jesteście razem w tej intymnej przestrzeni. Jak to było pracować z nimi tak blisko?
Wiesz, to po prostu zaufanie, kiedy pracujesz z takim talentem. Kiedy pracujesz z kimś takim jak June Squibb, który nie ma linii, ale po prostu przepuszcza energię i obecność. Fakt, że może przejść od płaczu do jęków, pomruków i ciszy, a ty wszystko czujesz? Amy Schumer weszła i po prostu ugruntowała swoją rolę, tak jak naprawdę po prostu utrzymywała rodzinę razem, w naturalny sposób, który wie, jak to zrobić, będąc bezbronną. Czapka, zawsze niesamowita. A potem Jayne i Richard – zupełnie jak tytani dla mnie.
Myślę, że praca z tego typu ludźmi to błogosławieństwo, ale także zaufanie. Wiesz, że dostarczą. Wiesz, że wprowadzą uczciwość do tej roli. I tak żadna scena nigdy nie wydawała się trudna. Nigdy nie wydawało się, że OK, spróbujmy jeszcze raz. Myślę, że to nie zadziałało. Po prostu czułem, że ty będziesz prawdziwy, ja będę prawdziwy, to będzie prawdziwe, i po prostu to sfilmujmy. Nakręciliśmy to w 28 dni i nie wiem jak. Ale przeszliśmy przez to i nigdy nie było prawdziwych chwil, które byłyby stracone. Całość naprawdę bardzo wciągała. W pewnym momencie poczuliśmy, że po prostu obchodzimy Święto Dziękczynienia.
To naprawdę pojawia się na ekranie, zwłaszcza w scenie, w której wszyscy siedzą przy tym stole, aby rozbić świnię. Kamera kręci się dookoła, a chemia po prostu klika. Czy możesz przeprowadzić mnie przez tę scenę, od próby do kręcenia filmu?
To właśnie mam na myśli, prawda? To była mniej więcej ośmiominutowa sekwencja – za każdym razem kręcił ją w jednym ujęciu. Mówił mi, że inni filmowcy mówili: Czy jesteś szalony? Potrzebujesz ochrony na wypadek, gdybyś dotarł do montażowni, a to nie pasuje lub nie działa. A Stephen powiedziałby, nie wiem, jak to zrobiliście. Nie wiem, jak za każdym razem daliście mi dziewięć minut prawdy. Dla mnie nie było to takie trudne, bo każdy miał coś do uniesienia. Ponownie, to zaufanie, że wiesz, że wszyscy będą to nosić, a potem w tym momencie musisz po prostu poddać się faktowi, że wszyscy wierzymy w tę chwilę tak mocno, że po prostu nią żyjesz. Fajnie byłoby obejrzeć te wszystkie oddzielne ujęcia, ponieważ czuję, że wszystkie byłyby słuszne, prawdziwe i prawdziwe, ale wszystkie pokazywałyby się trochę inaczej. Nikt nie robił tego samego przejęcia w kółko. Chodziło tylko o to, jakie będzie to nowe ujęcie? W porządku, fajnie, zróbmy jeszcze jedno, jak to będzie?
Wyszło pięknie. Moją ulubioną częścią jest żart, że postać Beanie Feldstein została skremowana.
Dziękuję, to była twarda kwestia! To było trudne, ponieważ samo w sobie niekoniecznie jest to żart z domu. To nie tak, że to przezabawny żart. To prawie – przynajmniej dla mnie, jak to uzasadniałem – celowo było prawie szare. Prawie nic tam nie ma, ale zapewnia to kontekst. Tak więc zawsze walczyłem z podobnym, czy sprzedam go mocniej, czy też zrzucę go dalej? Ale cieszę się, że ludzie na to reagują, to fajne.
Zdjęcie: A24
Muszę zapytać – w filmie Dierdre jest zdanie o pokazach zombie, które przyprawiają ją o dreszcze. Czy to Stephen Karam celowo nawiązuje do serialu, który zapoczątkował twoją karierę?
Mam na myśli, że on wyraźnie odwołuje się Żywe trupy. Ale pamiętam, kiedy byliśmy na próbach, pomyślałem: Uh, chłopaki, nie chcę być z tego powodu dziwny…-ponieważ też pochodzę z miejsca, w którym nie chcę zakładać, że ludzie by się tym przejmowali lub wiedzieć, a nawet o tym myśleć. Ale pomyślałem, Uh, to trochę dziwne… a przy okazji jestem w sali prób z Richardem Jenkinsem, Jayne Houdyshell, June Squibb, Amy Schumer i Beanie. Są ogromne! Nie chcę się poniżać, ale nie zamierzam być jak, Chłopaki, myślę, że wszyscy będą się tym zdenerwować, albo ludzie to zauważą. Po prostu od niechcenia podniosłam rękę i byłam jak Um, byłam w tym programie. Wiesz to dobrze? I byli jak Ohhh, tak! Nigdy nie było do tego przejścia. Nikt tak naprawdę nie wiedział, co się dzieje. Więc w dużej mierze po prostu myślałem, w porządku, zobaczmy, co się stanie!
Oczywiście potem umieścili to w przyczepie. To było świadome, tyle wiem. Nie wiedziałem, że to się stanie. Oglądałem zwiastun w tym samym czasie co ty, więc pomyślałem: Och. Włożyli to tam. [ Śmiech .]
Zdumiewający. Cóż, Blake'owie mają rozbijanie świń – czy masz jakieś tradycje Dziękczynienia, które robisz ze swoją rodziną?
Po posiłku chodziliśmy oglądać filmy z naszymi kuzynami za każdym razem aż do północy. Ale, no wiesz, nowa rzeczywistość – nie wiem, czy wszyscy będą w stanie zebrać się w tym samym miejscu w tym roku. Więc tak, to była tradycja. W naszej rodzinie gramy również w Yut Nori, która przypomina tę koreańską tradycyjną grę. To trochę jak Przepraszam, ale z kijami zamiast bańki. Jest super rywalizacja, a oni grają i jest dużo wrzasków i wrzasków. To jest dobre.
jak oglądać życie pozagrobowe pogromców duchów
Będziesz w nowym filmie Jordana Peele, nie , którym jestem tak podekscytowany. Czy możesz podzielić się czymś na ten temat?
Nie mogę nic dzielić. [ Śmiech .] Tak mi przykro! Będzie jednak fajnie. Oto, o czym powiem nie — po pierwsze, myślę, że Jordan jest geniuszem. Nie tylko ze względu na to, co już zrobił, ale myślę, że rozumie, że w dzisiejszych czasach, gdy rozszerzamy, jak sądzę, dostęp i włączenie do produkcji filmowej, można to łatwo zrozumieć jako pewien nakaz włączenia. Można to postrzegać jako po prostu bycie miłym, rozpowszechnianie tego i wpuszczanie wszystkich. Myślę, że rozumie, że jest to moment, w którym ludzkość i społeczeństwo mogą zobaczyć historie, których nigdy wcześniej nie widzieli. I to nie tylko dlatego, że są skonstruowane z różnymi typami ludzi, ale dlatego, że teraz do leksykonu wszechobecnego okresu filmowego wejdą teraz różne rzeczywistości, różne spojrzenia i różne perspektywy. Świadomość, że to jest to, co wie, i zobaczenie, że tak buduje, pisze i kręci swoje filmy, bardzo mnie ekscytuje. Myślę, że to będzie coś, czego ludzie nigdy wcześniej nie wymyślili.
Ostatnie pytanie — zbliża się kolejny ekscytujący nowy projekt, prowadzisz serial Netflix z Ali Wong o nazwie Mięso wołowe . Co możesz o tym powiedzieć?
To też trochę ściśle tajne, nie mogę zdradzić zbyt wiele. Powiem, że zaczęliśmy rzucać i było naprawdę cudownie. Fajnie było zobaczyć, co będzie możliwe. Ludzie, których udało nam się znaleźć, połączyć i włączyć w podróż tego programu… wpadniemy w głupie, głupie gówno. Jestem podekscytowany.