Podobnie jak szaleństwo disco, w którym jechali do banku, dziedzictwo popowej grupy Bee Gees jest często dyskutowane i źle rozumiane. Dla Noela Gallaghera z Oasis byli grupą popową lat 60. na równi z Beatlesami. Dla Chrisa Martina z Coldplay byli hitowymi autorami piosenek z niesamowitą umiejętnością dostosowania się do czasów. Dla pioniera, producenta muzyki house, Vince'a Lawrence'a, byli częścią kultury, która podnosiła ludzi na duchu. Nowy film dokumentalny HBO Bee Gees: jak naprawić złamane serce stara się połączyć różne etapy swojej kariery, owijając je wokół braterskiej więzi.
Kiedy śpiewają ci bracia, to jest jak instrument, którego nikt inny nie może kupić, mówi z podziwem Gallagher. Barry był najstarszym z trzech braci Gibb, którzy tworzyli Bee Gees, z bliźniakami Robinem i Maurice'em trzy lata za nim. Wczesne lata spędzili w Anglii, a pod koniec lat 50. wyemigrowali do Australii. Brat Andy pojawił się później i chociaż nigdy nie był członkiem grupy, jego rodzeństwo pomogłoby mu rozpocząć własną, udaną karierę solową z ich pleców.
Zaczynam dostrzegać fakt, że nic nie jest prawdą – mówi nam Barry Gibb na początku filmu. Wszystko zależy od percepcji. Dalej mówi nam, że ma fantastyczne wspomnienia, ale Maurice i Robin mieliby inny rodzaj pamięci. Pomimo tego złowrogiego wstępu niewiele jest gadania o śmieciach, nie ma strasznych sekretów, które szpeciły lata świetności zespołu lub napędzały ich multiplatynowe ambicje. Barry i Robin często ścierali się ze strażnikiem pokoju Maurice, a sława prowadziła do wyobcowania, ale bracia łączyli się razem, gdy chodziło o tworzenie muzyki.
The Bee Gees grali już zawodowo w Australii od kilku lat, kiedy po raz pierwszy usłyszeli Beatlesów. Ich podobne brzmienie i ogromny sukces zainspirowały powrót do Anglii. Podpisaliby kontrakt z tą samą firmą zarządzającą co Fab Four, a ich karierą nadzorował ambitny Australijczyk Robert Stigwood. Wczesne hity, takie jak New York Mining Disaster i To Love Somebody, wygodnie leżą obok innych brytyjskich artystów Invasion i nadal wzbudzają podziw obsesji muzycznych z lat 60.
Walki o to, kto powinien zająć centralne miejsce, doprowadziły Robina do opuszczenia grupy na 18 miesięcy w 1969 roku. Ich reformacja na początku lat 70. doprowadziła do ich pierwszego singla nr 1 w USA, How Can You Mend A Broken Heart, ale ich kariera zaczęła się chwiać. Za dużo pili, brali za dużo pigułek, a ich jedyny dochód pochodził z występów w nocnych klubach w północnej Anglii, gdzie, jak mówi gitarzysta Alan Kendall, poszło grać. W 74 roku nie sądziliśmy, że czeka nas wielka przyszłość, mówi Barry. Nadszedł czas na coś nowego.
Na skraju upadku zespół przeniósł się do Miami, aby nagrać 1975 rok 1975 Danie główne . Album zasygnalizował ich zwrot w stronę muzyki tanecznej i wprowadził przeszywający falset Barry'ego, który stał się ich nowym sonicznym znakiem rozpoznawczym. Ich nowe brzmienie pogłębiło się jeszcze w 1976 roku Dzieci Świata , zyskując popularność w nowojorskich dyskotekach. Choć wyłoniły się z gejowskiego, czarnego i latynoskiego podziemia, dyskoteki coraz częściej przyciągały publiczność z głównego nurtu, która wymagała nieprzerwanego dostarczania rytmów 4/4, aby przetańczyć całą noc.
W 1976 roku Bee Gees nagrali kilka nowych piosenek do filmu, który Stigwood produkował o młodych Brooklynitach, którzy znaleźli ratunek na parkiecie. Sukces filmu, lata 1977 Gorączka sobotniej nocy , a jego album ze ścieżką dźwiękową uczyniłby zespół supergwiazdami i zmienił popkulturę jako całość. Przybyła dyskoteka, a Bee Gees byli jej ambasadorami. Nie wszystkim się to podobało. Reakcja obejmowała Disco Demolition Night w Chicago’s Comiskey Park z 1979 roku, którą Vince Lawrence porównuje do rasistowskiego, homofobicznego palenia książek, gdzie płyty disco zostały dosłownie rozerwane na kawałki. Nagranie z wydarzenia jest umiejętnie przeplatane z nieświadomym Bee Gees grającym przed wyprzedaną publicznością podczas trasy w tym samym roku.
W wyniku nastrojów anty-disco Bee Gees otrzymywały groźby bombowe i twierdziły, że w końcu zostali zaciemnieni przez radio. Nie mogąc już mieć własnych hitów, zajęli się pisaniem piosenek, pisaniem hitów m.in. dla Barbary Streisand, Diany Ross i Dolly Parton. Choć odnieśli sukces jako artyści, wkrótce do braci Gibb zapukała tragedia. Andy zmarł w wieku 30 lat w 1988 roku, Maurice w wieku 53 lat w 2003 roku, a Robin zmarł w 2012 roku po walce z rakiem.
Teraz 74, Barry jest jedynym żyjącym bratem Gibb i jego melancholią, wspominając swoje kotwice zaginionego rodzeństwa Jak można naprawić złamane serce , nadając mu powagę, której często brakuje w dokumentach muzycznych. Jego niegdyś lwia trwała, teraz szara i cienka na górze, spogląda wstecz na karierę Bee Gees jak zdetronizowany król badający ruiny swojego zamku. Nie mogę uczciwie pogodzić się z faktem, że już ich tu nie ma – mówi w końcowych momentach filmu. Wolałbym mieć je wszystkie tutaj i żadnych hitów.
Benjamin H. Smith to nowojorski pisarz, producent i muzyk. Śledź go na Twitterze: @BHSsmithNYC.